Zoraki Kocam

Bölüm 2- ölüm korkakların işidir

"Melek yapma böyle kızım birazda bizi anlamaya çalış görmüyomusun halimizi çokmu mutlusun hayatından hem rüzgar oğlum çok zengin inan bana bundan sonra çok mutlu olucaz" çokmu mutlu olucaz cidden bu annemin kafasını bende yaşamak isterdim

"Hıh çokmu mutlu olucaz cidden anne? tek sorun bizim fakir olmamızmı tek sorun paramı ha? para yüzünden kızının hayallerini elinden aldığının farkındamısın her zaman demezmiydin bana 'kızım mutluluğu parayla satın alamazsın' diye şimdi ne değişti beni sattın sen anne bi fahişeymişim gibi beni para karşılığı sattın" annemle ilk defa böyle konuşuyordum annemin yanında fahişe lafını bırak sesimi bile yükseltmezken şimdi sesim kısılana kadar bağırmıştım 'önceden karşı çıkmadın da noldu' sürtük iç ses ama malesef şuan sanada hak veriyorum daha hiç görmediğim biriyle evlenicektim cidden yaşadıklarımın rüya olmasını çok isterdim ama malesef şuan tamamen acı gerçeklerle yüzleşıyorum ha bide annem ne demişti rüzgar.. Demekki o havalı egoist pisliğin adı rüzgarmış...

"Böyle yapma kızım ben her zaman senin iyiliğini istedim inan bana rüzgarla çok mutlu olucaksınız görmüyomusun kızım babanın durumunu nerdeyse ölücek bizi düşünmüyosan bari onu düşün" doğru ya babam belkide sırf onun için katlanabilirdim bunlara her zaman yaptığım gibi başkaları için kendi hayatımı feda edebilirdim para şuan umrumda değildi zengin pisliğin parasına asla dokunmayacaktım ama babamıda bu durumdan kurtaracaktım o yüzden güçlü durmalıydım her zaman mutlu rolü yapmıştım şimdide yapmalı ve sadece güçlü olmalıydım cidden artık beynim ve bedenim iflas etmişti yaşadığım olayları kaldıramaz hale gelmiştim uyumak en iyisiydi sadece her şeyi unutmak ve uyumak mümkünse bidahada uyanamamak..

"Meleeek hadi uyan annecim" olmamıştı işte uyanmıştım gene açılmıştı gözlerim ben korkaklık yapmıştım ölüm kolaydı korkakların işiydi sadece uzun bir süre uyumak ve hiç kimseyi düşünmeden durmaktı ama ben kimseyi düşünmeden yapamazdım ki başkası için kendini harcayan bu kız nasıl olurda ölümü isterdi hem sıkılmazmıydım o kadar uyumaktan ya ardımda kalanlar hiçmi umursamazdım onları beni satan annem babam zaten sırf onun için katlanmıycakmıydım bunlara şimdide sırf onun için sonuna kadar yaşamalıydım pes etmek korkakların işiydi ve ben korkak değildim cesur olup yaşadıklarım karşısında dimdik durcaktım -burda yaşadıkları en ufak kötü olayda ölüme başvuranlara mesaj iletmeye çalıştım inş etkili olmuştur ajsjsk

"Tamam hazırlanıp geliyorum" hazırlanmakmı en fazla iki üç parça giysilerim vardır ne hazırlanmasından bahsediyorsam

"Tamam canım güzel giyin" hah işte dün o kadar şey yaşamamıza o kadar kavga etmemize rağmen eskisi gibi olmuştuk bile bu kadardı işte küslüğümüz yada bu kadardı benim acizliğim.. Güzel giyin derken neyi kastetmiştiki sanki çok güzel elbiselerim varmış gibi tövbe ya snjdkd her zamanki gibi tek pantolonum olan siyah dar paçamı-sürekli giydiğimden artık renginin siyah olduğuna şüphe ediyorum- üstümede kuzenimin hediyesi sarı hafif bol sıfır kol bi t-shirt geçirdim bi ara kapı çaldı gibi oldu ama bize kimse gelmeyeceğinden ihtimal vermeyerek saçımı hafif taradım tam mutfağa ineceğim sırada sesler duydum hayret bize birimi gelmişti tarihe altın harflerle geçirin asdffg tam mutfağa adımımı atmıştımki annemin 'rüzgar oğlum' dediğini duyunca aniden ayağım kaydı ufak bir çığlık atıp dengemi sağladım allahım inşallah farketmemişlerdir inşalla.. Hay ben şom ağzımı si-napayım yaa off rüzgarda bu tarafa dönünce gördüğüm görüntü sayesinde ciddi anlamda ağzım şaşkınlıktan açık kalmıştı

"Rü-rüzgar.."

Arkadaşlar ilk defa yazdığım için deneyimsiz ve kötü yazmışta olabilirim ama elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum ama böylede sanki kendim için boşuna yazmış gibi hissediyorum o yüzden lütfen oylarmısınız ?? Hepinizi öpüyorum teşekkür ederim :)) sdjdk