[KA-YIP]

KARMAŞIK

Arabada çok sıkılmıştım o odada hapistim ve kim bilir yol ne kadar uzun ve daha ne kadar tıkılıcam bu Arabada. Belkide yapıcak birşeyim olmadığından aklıma hep "ACABA ALEYNA,ESLEM HAKKIMDA NE DÜŞÜNDÜLER" sorusu vardı gerçekten şuan kafalarına girip bu sorunun cevabını öğrenmeyi çok isterdim.İyi bişiy düşünmediklerini biliyorum Çünkü daha sadece adını bildikleri bir kızın hakkında yeni birşey öğreniyolar Herhalde şaşkın ve benden nefret ediyolardır.

Çok geçmeden bedir Radyoyu açtı,ve açmasıyla beraber bir şarkı çaldı O şarkının çalmasıyla kalbim hızlanmaya,dahada hızlanmaya başladı. Ritmi değişti resmen neden böyle olduki birden bire Acaba geçmişimde yaşadığım birşeyle ilgili birşeymi? olabilirdi yoksa bir şarkıyamı aşık olacaktım saçmalık.

Arabadaki sessizlik sinirimi bozdu konuşmak için bir sebep arıyordum,evet buldum "Bedir o içeriye girişin neydi? İçerde arkadaşlarım vardı,hepsi kim bilir hakkımda ne düşündü."

"1. İçerde yanlızsın sanmıştım 2. daha Yeni tanıştığın kişilere ARKADAŞLARIM demek çok saçma 3. De ne düşünsünler kötü birşey düşüncek olsalar giderken niye ağlasınlar?" aslında o da haklıydı ama bu suçsuz olduğu anlamına gelmiyor "Onlar benim kimsem yokken yanımda oldular Ve benim ilk arkadaşlarım onlardan başka Kimsem yok." "Ben varım?" sanki o benim arkadaşımda ben varım diyo "Sen benim arkadaşım değilsin." belki bu anlamasına yardımcı olurdu Keşke biyerden bir şekilde Geçmişimi hatırlama yardımcı olacak birşey çıksa ama beni en çok tanıyan Bedir ve o hiçbirşey söylemiyor.

Bedir bu dediğime alınmış veyatta kızmış olmaliki camı açıp sigara içmeye başladı. Sigaramı içiyordu kendine zarar veriyor ve bunun ya farkında yada bilerek yapıyordu ikisinden biri. Kapatırmısın şu camı hava soğuk ve üşüyorum ayrıca içeriye sigara dumanı doluyor. Bedirin hakkımda hiçbirşey konuşmaması sinirime gidiyor hatta neredeyse hiç konuşmamasıda aynı şekilde o konuşmassa o hakkımda birşey

söylemesse ben beni nasıl tanıycam? Bu kadar çaresizimu ya hani hiçbirşey bilmiyorsunuz ve ya çok saçma ben nası biriyim aynada onu bile tam göremedim acaba hep böylemi kalıcaktım yüriyemiycek veya hatırlayamıycakmıydım kimse bana yardım etmiyordu. Şimdi bu yabancının evine gidip kalıcaktım güvenli birşey miydi? Umarım güvendir.

Ve evet biyere gelmiştik küçük bir çiftlik evine benzeyen ama şehirde olan biryer baya eski olmalıydı bedir benden önce inip, Bagajı açtı ve tekerlekli sandalyemi indirdi arkasındanda beni indirdi ve yavaşçca tekerlekli sandalyeme oturttu etrafa kısaca bir göz attım ve zengin muitine benziyordu hizmetçisi varmıydı? Okadarda değildir Bedir kapıyı açmaya gitti ve sonra beni içeriye götürdü. Ne yazıkki girişte kurduğum düşüncelerden çok farklı bir evdi burası dışarsı zengin muitine benzesede içersi bir okadar fakir biryerdi.

Bedir beni girişten ilerleterek salonun orta yerine bıraktı ve.."NAPIYOSUN SEN!!" diye bağırdım böğürmüşte olabilirim kontrolden çıkmıştım beni koltuğa birden bire koydu ve hiç nazik değildi boynum çok kötü ağrımıştı "Özür dileriz hanımefendi enkaz ışıkları yok bu Evde yaptıklarımı yapmadan önce sinyal mi vermemi bekliyorsun?"

evine çokmu meraklıydık aslında bayılmasamda gidicek,kalıcak ne biyerim nede biri vardı el Mahkum bir süre burda kalıcaktım.

bedir birden bire salondan ayrıldı ve üst kata çıktı, Adımlarını merdivene atarken merdivenlerden yerinden çıkcakmış gibi gıcırdama sesleri geliyordu ev kafamıza geçmese iyidir çok geçmeden üzerime tozlu yeşil renkli kırmızı çizgili bir battaniye fırlattı. Umarım bununla bu evde ısınabilirdim. Çünkü ev dışarıdan soğuktu ve yere boydan boya su döksen buz pistine dönüşebilcek soğukluktaydı. Bedire seslendim "Bedir şömine yada soba varmı burda ?" Hemen ardından " Soba vardı Ama çalışırmı bilmem ben kömür alıp gelicem biyere ayrılma." sanki yürüyebiliyorum da böle gezcem delice alışveriş yapıcam daha nerde olduğmu bile bilmiyorum bazen çok mantıksız konuşuyo ama napalım katlanıcaz bir müddet.

Bir yarım saat geçti hala niye gelmedi başına birşey gelmiş olmasın yok be izbandut gibi çocuk.

ama insan endişeleniyor acaba bu evde telefon varmıydı derken askılıktaki bedirin ceketinin cebinde son model akıllı bir telefon vardı burdan aleynayı arayabilirdim.

Hemen o postiti çıkarıp numaraya baktım

dit dat dut dat dit ..Dilili Dililili..Alo?..

"Alo ben duru aleynaylamı görüşüyorum?" ..Evet aa duru merhaba nasılsın canım vardınızmı?.."Vardık iyiyim biraz soğuk biyer okadar Bedir'de kömür bakmaya gitti getirince daha da iyi olucam"..

heh tamam çok merak ettik seni dur Eslem'de istiyor seni..Veriyorum öptüm çok..Alo ben eslem duru senmisin? " Evet duru ben nasılsın iyimisin?..İyiyim iyiyim asıl beni geç sen nasılsın ya soramadık biz keşke bize gelseydiniz Aleyna'da çok üzüldü..

"Ya sanırım böylesi daha iyi olucak benim hakkımda birşeyler biliyor Bedir belki bana yardım eder benliğimi bulurum"..anladım canım ben kapatıyorum Aleyna'da çok öpüyor kendine dikkat et olurmu hoşçakal öptüm by by..

Ah şimdi konuşunca daha çok özledim onları acaba ne zaman görüşebilirdik acaba derken tak sesiyle irkildim. "Kömür buldunmu?"

"Gördüğün kadarıyla evet ben yukarı çıkıp sobaya bakayım ne durumda sen burda uzan üstünü açma" dedi korumacı bir sesle Bedire telefonunu kullandığmı daha doğrusu izinsiz kullandığmı nasıl söylicektim dur bir insinde..

Bedirin merdiven gıcırtılarıyla uyandım içim geçmiş sıcağı görünce mayıştım galiba "Sobayı yakmışsın sağol birde birşey söyliycem telefonunu izinsiz kullandım kızmamışsındır inşallah birde ne kadar sorumsuzsun?"

"Telefonumu izinsiz kurcalıyorsun ve birde sorumsuz diyorsun bunu neye dayanarak sorduğnu öğrenebilirmiyim?" ya ama şimdi haklı neden dedimki TAŞ KAFA DURU TAŞ TAŞ! "Ya öle değil sonuçta tanımadığım biryerdeyim telefonunu yanına alabilirdin"

"Ne yani beni ariyacakmıydın neyle acaba" dedi çelişkili bir sesle..Aynen öylede bir telefonum olsaydı arardım ki öle birşeyimin olup olmadığnı bilmiyorum "O da doğru haklısın." Yenilgiliyi kabul etmek istemesemde diycek birşey olmadığından dışarıdan kabul etmiş gözüküyorum.

Çok acıkmıştım acaba Dolapta yiyecek birşeyler varmıdır yada bir Dolap varmıdır şu yerimden bir kalksam da bir mutfağı bir koloçan ediyim ama Bedir buna izin vermez Onun gitmesini beklicektim.

Bir saat geçti ama hala Bedir gitmedi Bedirden istemek zorundaydım ne kadar acizdim Bedire muhtaç gibiydim "Bedir yiycek bişiyler varmı çok acıktım" umarım vardır çünkü açlıktan ölecektim "Bir dolap yokki ama bişiyler almaya giderim istiyorsan" hangi evde dolap olmaz yoksa burası onun gerçek evi değilmiydi bir Ailesi yokmuydu? Benim gibi. "Bedir senin bir ailen varmı?" Bedir beni görmezden gelmiş olmalıki duymamış gibi davranıyo bi Ailesi yoktu galba konuyu değişitirmek için televizyonu açtı televizyonu açmasıyla beraber gözlerimi televizyona 380 derece çevirdim televizyonda ben vardım ; 1 HAFTADIR KAYIP OLAN DURU GÖNÜLTAŞIN AİLESİ KIZLARININ HAYATINDAN ŞÜPHE EDİYOR! bu Duru Gönültaş benmiydim? hemen kafam bedire döndü "Bedir sen kimsin benmiyim o Bedir??" çok kızgın ve şaşkındım bunun üzerine Bedir telefonunu çıkarttı ve birini aradı sesi çok normal tınlıyordu. "Duru kalk!" dedi emir veren bir sesle ne olduğnu anlamak için onunla gitmeyi kabul ettim Tekerlekli sandalyeme oturdum ve Bedirin arabanın kapısını açmasını bekledim Bedir kapıyı açtı ve bu sefer hiç nazik değildi hemen bagaja Tekerlekli sandalyemi katlıyarak koydu ve arabayı sürmeye başladı ne kadar sinirli olsada bu sinirini trafiğe yansıtmıyordu Dikattli bir sürücü gibiydi şimdilik. Bir 15 dakika sonra aynı semtte bir apartmana vardık beni arabadan çıkardı ve yürütmeye çalıştı Başarmıştım! peki neden beni yürütüyordu ki asansöre bindik Bedir 3. katı tuşladı ve saniyeler sonra 14 numaralı daireyi çaldık Ve kapıyı tıknazca Siyah saçlı hafif yaşlı bir adam açtı ve dediği şey beni oldukça şaşırttı "Bedir?" arkadaslar biz hikayeye olan desteğiniz için çook teşekkür ederiz. Bizim tüm bölümlerimizi okuyan beğenen ve yorum atanları kocaman öpüyoruz. İyiki varsınız bizlerden yorumlarınızı ve beğenilerinizi eksik etmeyin. Beğeniler sayesinde daha çok hevesle yazıyoruz. Hepinize çok teşekkür ederiz.