Haru kaşlarını kaldırıp konuştu. "Doyeon abla, Yukhei abi sigara mı içiyormuş?" Doyeon başını iki yana salladı. "Hayır tatlım, unut bunu." Haru kaşlarını çattı bu sefer. "Ama ben gördüm, annemle parktan dönerken köşede cebinden kutusunu düşürmüştü. Çok üzüldüm görünce."
Doyeon gülümsedi. "Hayır tatlım, gerçekten o bir sigara paketi değildi. Unut bunu lütfen."
Haru omuz silkti. "Tamam." Ardından Yukhei ile buluşacakları noktaya vardılar ve bankta gördüler Yukhei'yi. Üstelik sigara içerken. Doyeon öksürdü sesli sesli. Yukhei başını çevirip baktıktan sonra ağzındaki sigarayı yere atıp üzerine bastı. Doyeon Haru'yu kucağına alıp salıncaklara yürüdü. "Haru, hadi biraz sallandırayım seni tatlım."
Haru'nun annesi Bayan Kang yanlarında olmadıklarından çok daha tedirgindi her ikisi de. Yukhei utançla başını eğdiğinde Doyeon bunu farkedip Yukhei'nin kolunu tutup banka geri oturttu ve kendisi de oturdu. "Utanma. Yaşın gereği kendi seçimlerin bunlar. Sadece Haru'ya yansıtma. İleri de senin gibi içmesini sağlayabilirsin, bilinç altına yerleştirebilirsin."
Yukhei başını iki yana salladı. "Çok bırakmak istiyorum Doyeon. Bu yüzden utanıyorum zaten. Bu alışkanlığa, bırakamayacak kadar tutulduğum için." Doyeon iç çekti. "Kuzenim psikolog, onunla görüşmeni sağlayabilirim."
Yukhei gülümsedi. "Olur, çok teşekkür ederim." Doyeon da gülümsedi Yukhei gibi. "Rica ederim." Birbirlerinin serçe parmaklarını birbirlerine dolayıp diğer üç parmaklarını kıvırdılar ve baş parmaklarını birbirlerine yasladılar. Bir söz verme hareketi olarak.
Haru bağırdı. "Doyeon abla, bu yavaşladı!"
Doyeon gülümseyerek ayağa kalktı ve Haru'yu sallamak üzere salıncaklara yürüdü. O sırada ardında kalbi deli gibi hızlı atan bir oğlan bıraktığının farkında değildi tabii.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
