Fridea's Levenslust (ONC 2021)

Doornroosje | Hoofdstuk Elf

Fridea en Lisa lopen het huisje bij de Chinese Nachtegaal weer uit. Ze zijn niet veel wijzer geworden van het verhaal in het huisje, maar misschien zijn ze wel ontkoppelt.

'Hoe weten we eigenlijk dat we ontkoppelt zijn, als we ontkoppelt zijn?' Vraagt Fridea aan Lisa. Lisa denkt even diep na, terwijl ze weer terug lopen richting het sprookjesboek.

'Geen idee, ik denk dat we dat pas weten als het gebeurt' zegt Lisa.

'Daar kunnen we dus helemaal niets mee, hoe weten we dan of we nu misschien ontkoppelt zijn?' Vraagt Fridea zich hardop af.

'Tja, dat weten we dus niet. Laten we gewoon wat anders proberen tot we het zeker weten, of tot de dag voorbij is. Had jij nog andere dingen die we konden proberen?' Vraagt Lisa. Fridea schud haar hoofd. Ze was ervan uitgegaan dat dit wel zou werken.

'Geeft niet, dan verzinnen we hier ter plekke wel iets. Wat dacht je van de Nachtegaal zoeken. Symbolisch zeg maar' stelt Lisa voor.

'En hoe zie je dat dan voor je?' Vraagt Fridea. Het klinkt haar als een erg vreemde methode die alleen in kinderboeken werkt.

'We gaan gewoon op zoek naar een plek waar hij zou kunnen zijn als het verhaal echt waar was' legt Lisa het plan uit. 'Ik hoorde er ooit een vrouw in het ziekenhuis iets over zeggen en iet in me zegt dat we die methode nu moeten gebruiken.'

Fridea begon het niet helemaal meer te vertrouwen. Er kwam te veel toeval en kinderverhaaltjes in het spel. Het was allemaal te toevallig. Lisa was verdacht, of knettergek, of misschien wel gewoon een heks.

'Weet je echt zeker dat we dat moeten gaan doen?' Vraagt Fridea voorzichtig. Ze is op haar hoede en lijkt ineens meer gekke punten in dit verhaal te herkennen. Waarom vertrouwde ze Lisa meteen? Waarom heeft ze nooit aan Millena en Bethany durven vertellen dat ze de hele dag met Lisa optrok?

'Ik weet het zeker, maar jij niet zo te zien. Ben je echt wel zeker van je zaak?' Vraagt Lisa. Fridea wacht even met antwoord geven. Het liefst zou ze zeggen dat ze het allemaal niet vertrouwd, dat ze niet met Lisa mee wil gaan en dat ze zomaar een heks zou kunnen zijn.

'Ja, ja, ik kom met je mee' zegt Fridea dan. Ze kan altijd nog terug als ze echt denkt dat het gevaarlijk wordt.

'Dus, de Chinese Nachtegaal was bij de Chinese keizer omdat hij bijna dood ging, toen ging hij een liedje zingen' zegt Fridea.

'Dus dan zoeken we een andere plek waar de dood ook op de loer ligt' concludeert Lisa. Fridea weet een glimlach te ontfutselen en knikt. Lisa glimlacht ook en kijkt op de kaart waar ze dan naartoe moeten.

'Doornroosje lijkt me een goede poging' zegt Lisa. Fridea knikt weer en ze loopt achter Lisa aan naar Doornroosje toe. Ze loopt expres achter Lisa aan zodat ze, als het nodig is, kan verdwijnen in het Sprookjesbos. Ondertussen doet ze alsof ze veel bewondering heeft voor de natuur om haar heen.

Ze zijn veel te snel bij Doornroosje aangekomen. Fridea beoordeeld de situatie even snel, maar ze kan op dat moment niets geks vinden. Ze zet haar verdenkingen over naar haar achterhoofd en gaat naast Lisa staan.

'Zo, en nu?' Vraagt Fridea. Maar Lisa geeft geen antwoord ze speurt de bomen af tot ze er blijkbaar een gevonden heeft die haar aanstaat. Ze loopt erop af, zegt iets wat Fridea niet kan verstaan en dan vliegt er een bruin vogeltje naar beneden.

Verbaasd stapt Fridea richting Lisa toe. Dan draait ze zich even om naar het kasteel van Doornroosje te kijken. Het lijkt alsof ze vanaf haar plek helemaal te de kamer van de slapende prinses kan kijken en de dood op haar borst ziet zitten. Ze ziet ook de boze fee in een hoek van de kamer zitten. Zal dat nieuw zijn?

'Kom je Fridea, ik heb de nachtegaal gevonden' zegt Lisa terwijl ze een arm op Fridea's schouder legt. Fridea schrikt ervan, maar draait zich dan om. Inderdaad, het vogeltje dat op een van de onderste takken van de boom zit moet de nachtegaal zijn. Hand in hand met Lisa loopt Fridea naar het vogeltje toe.

'Lieve nachtegaal, zou u voor ons een lied kunnen zingen. Om onze koppeling ongedaan te maken?' Vraagt Lisa met een zachte stem aan de nachtegaal.

'Dat kan ik wel, maar waarom zou ik dat doen, lieve meisjes?' Vraagt de nachtegaal met een zuivere, hoge stem. Fridea kijkt verbaasd naar het bruine vogeltje. Nu weet ze zeker dat Lisa een heks is, ze weet zeker dat ze een personage uit een kinderboek is, ze weet dat dit niet klopt. Maar Fridea loopt niet weg. Ze blijft staan, maar laat Lisa het woord voeren.

'Wij willen ons eigen leven leiden, ik wil niet verantwoordelijk zijn voor Fridea's gezondheid' zegt Lisa met een vaste stem. De nachtegaal houd zijn kopje even scheef en neemt dan een besluit.

'Ik vind het dapper van jou dat je jezelf durft op te offeren voor jullie allebei. Ik zal een lied voor jullie zingen. Dat zal jullie bevrijden van de koppeling' zegt de nachtegaal. Lisa geeft een kneepje in Fridea's hand en als Fridea haar aankijkt glimlacht Lisa. Fridea glimlacht terug en richt haar aandacht dan weer op de nachtegaal die begint te zingen.

Look around you all you see
Everything that's there yeah
It was made for you and me
For you and I to share
But do you care?

Every shade of blue and green
Every breath of air yeah
All of this has always been
And may always be there
Do you care?

We're in this together, forever
So lend a hand where a hand is needed
However small it seems
It doesn't matter whatever
It's the little things that can change our lives
And make it right

Every step we take,
Brings us closer to heaven or futher away
It's a choice, we make
Every day

Look around you all you see
Everything that's there
Do you care?

Oh yeah, we're in this together, forever
So lend a hand where a hand is needed
However small it seems
It doesn't matter whatever
It's the little things that can change our lives
And make it right, oh yeah

So lend a hand in need, however small it seems
It doesn't matter whatever
It's the little things that can change our lives
And make it right