Fridea's Levenslust (ONC 2021)

Joris en de Draak | Hoofdstuk Acht

Als de Python stopt en Fridea en Lisa kunnen uitstappen kijkt Fridea Lisa nog steeds vragend aan. Ze pakken allebei hun tas en lopen naar de uitgang. Lisa zwijgt nog steeds, maar dat komt waarschijnlijk door de hoeveelheid mensen die om hun heen lopen.

'Waar had je het over daarboven?' Vraagt Fridea als ze eindelijk bij de meeste mensen vandaan zijn.

'Dat is een lang verhaal, laten we eventjes een rustig plekje opzoeken waar we goed kunnen praten' zegt Lisa. Fridea brandt van nieuwsgierigheid en wil het eigenlijk meteen weten, maar ze begrijpt Lisa wel.

'De Gondoletta?' Stelt Fridea voor. Lisa knikt en samen lopen ze naar de Gondoletta. Lisa zegt nog niets en Fridea houdt het bijna niet meer. Zoals Lisa het zei heeft het iets met hun allebei te maken. Dat is wonderlijk, want ze kennen elkaar pas net een dag.

Bij de Gondoletta zijn ze snel aan de beurt en het is gelukkig rustig genoeg dat ze met z'n tweeën een bootje kunnen krijgen. Ook is het gezelschap na hun erg groot en het vorige bootje al weg. Als ze een stukje bij de opstaphaven vandaan zijn, begint Lisa te praten.

'Allereerst moet je weten dat ik ziek ben, ik zal je de details besparen, maar het komt erop neer dat er veel te weinig hemoglobine in mijn bloed zit en het zelf ook niet goed aanmaak. Daardoor kan ik eigenlijk vrij weinig omdat ik niet genoeg zuurstof binnenkrijg' begint Lisa.

'Ik word daar al een hele tijd voor behandeld, maar het lukt maar niet om me helemaal beter te maken. Nu moeten we terug naar een paar maanden geleden. Toen was de hemoglobine in mijn bloed zo ver gedaald dat ik bewusteloos naar het ziekenhuis werd gebracht' gaat ze door.

'Ik weet nog niet wat dit met mij te maken heeft' zegt Fridea ongeduldig. Ze heeft een naar gevoel bij de woorden van Lisa. Ze wil weten wat er allemaal aan de hand is, maar aan de andere kant heeft ze het gevoel dat ze het helemaal niet wil weten.

'Dat komt nu, ik heb namelijk een vraag voor je. Heb jij ooit bloed gedoneerd?' Vraagt Lisa. Die vraag heeft Fridea niet zien aankomen.

'Ehm, ja. Ik heb begin dit jaar bloed gedoneerd' zegt Fridea verward. Lisa knikt en er verschijnt een glimlach op haar gezicht.

'Zoiets dacht ik al. De avond in het ziekenhuis leek het erop dat ik het niet zou overleven. Ik hoorde later dat mijn ouders mijn uitvaart al aan het voorbereiden waren. Maar toch lukte het de dokter om me weer beter te maken' vertelt Lisa. Nog steeds weet Fridea niet wat zij en haar bloed ermee te maken hebben, maar ze heeft zo'n idee dat Lisa haar bloed gekregen heeft.

'Later heb ik de dokter, Efisaya heette ze, gevraagd wat ze nu eigenlijk gedaan heeft waardoor ik me weer zo goed voelde. Toen vertelde ze dat ze me aan de persoon waar ik bloed van gekregen heb heeft gekoppeld. Ze zei ook dat ik moest genieten van mijn nieuwe leven, omdat ik meedraaide op de energie van de persoon waar ik aan gekoppeld was' zegt Lisa. Nu snapt Fridea waardoor ze de laatste tijd steeds sneller moe is en zich anders voelt.

'Ik heb de eerste tijd van mijn nieuwe leven proberen te genieten en ik ging allemaal gekke dingen doen. Maar toen besefte ik dat die andere persoon, jij dus, dat zou merken en zich slechter zou voelen als ik dat deed. Ik begon me schuldig te voelen en probeerde de hele dag niets te doen. Ik zou jou natuurlijk nooit vinden' zegt Lisa. Ondertussen hangt haar hoofd naar beneden. Het is te merken dat ze zich oprecht schuldig voelt voor Fridea's slechtere conditie.

'Wel toevallig dan, dat we elkaar in de Wereld vol wonderen tegenkomen' zegt Fridea. Lisa tilt haar hoofd weer op en er breekt haast een glimlach door op haar gezicht.

'Dan hoop ik dat dit de plek is waar mijn laatste wonder kan plaatsvinden' antwoord Lisa. Fridea fronst haar wenkbrauwen en vraagt zich even af of er achter die woorden misschien een dubbele betekenis zit, maar laat dat idee al snel varen. Het is eventjes stil, tot Fridea weer iets zegt.