Moja Gryfonka

Pov

Hermiona

Kiedy zobaczyłam post padmy to totalnie się załamałam, myślałam że on coś do mnie czuje ale się myliłam. Dobrze że jadę dzisiaj do Paryża. Podobno ktoś znalazł moich rodziców, niby umarli. Aktualnie siedzę sobie w samolocie i przeglądam social media. Nagle dostaje wiadomość od draco, dziwne bo mnie zablokował na instagramie.

Draco
Jesteś zwolniona

Hermiona
Że co?
Jak to?

Draco
Tak to
Nie jesteś mi już do niczego potrzebna
Twoje stanowisko przejmuje Padma
Pieniądze dostaniesz przelewem chociaż i tak nie zasłużyłaś ale jestem dobrym człowiekiem i się wywiązuje z moich obowiązków

Hermiona
Ty dobrym człowiekiem może kiedyś
Teraz to jesteś bez uczuciowym debilem

Draco
Po pierwsze mugolaczko to kto to jest debil a po drugie to jesteś zwykłą dziwką i jestem ciekawa co twoi przyjaciele sobie pomyślą kiedy dowiedzą się co robiłaś za ich plecami

Hermiona
Nie zrobisz tego draco
Znam cię i wiem że choć byś dostał imperiusa czy obliviate nie zrobił byś tego nie przyjaciołom

Draco
Kto powiedział że ta cała zgraja bez muzgich niby czarodziejów są moimi przyjaciółmi

Hermiona
A co z Bleise, Pansy, Astoria czy Notem to nie są przyjaciele czy to były tylko pionki w twojej grze

Draco
Ty byłaś pionkiem wszyscy ze slytherinu mi służyli bo chcieli być moimi przyjaciółmi ale niestety ja mam tylko jedną prawdziwą przyjaciółkę a zarazem dziewczynę i jest nią Padma a ty jebana szlamo zostaw mnie i ją w spokoju!

Hermiona
To ty do mnie napisałeś

Draco
Chciałem cię tylko poinformować więc nie przychudz jutro do pracy i nigdy więcej. Żegnam

---------

Te słowa są cały czas w mojej głowie To ty byłaś pionkiem zrobiło mi się smutno lecz czas wysiadać z samolotu więc nie czas na płakanie.

Kiedy doszłam do umuwionego miejsca zobaczyłam ich lecz martwych. Tak bardzo tego nie chciałam. Wszystko się mieszało łzy ze krzykiem i prubą powiedzenia czegoś sensownego. Płakałam nie tylko dlatego że rodzice nie żyją ale też dlatego że podobał mi się chłopak a on mnie tylko ustawił na swojej planszy jak kolejnego nic nie wartego śmiecia oraz dlatego że straciłam pracę wszystko. Nie mogłam wytrzymać wybiegłam z budynku. Chodziłam po mieście płacząc aż w pewnym momencie poczułam jakąś szmatkę na ustach, pojawiły mi się mroczki przed oczami które z sekundy na sekunde się nasilały. Poczułam że moje ciało staje się ciężkie, upadłam bolała mnie głowa w pewnym momencie zobaczyłam ciemność. Nie mogłam otwożyć oczu, nie mogłam się ruszyć, nie mogłam nic powiedzieć poprostu czułam się jak sparaliżowana. Taka byłam sparaliżowana i bez silna to cała ja Hermiona Grenger zamknięta w bibliotece całymi dniami i osoba która ma małą grupkę przyjaciół. Prubowałam otworzyć oczy ale nie mogłam w pewnym momencie poczułam kolejny bul na głowie i teraz wiedziałam że już odpływam.

_________

Rozdział nie sprawdzony