Memories Beyond Yesterday

Chapter 1

6 years later

"I can still remember your deadly stunts just to go out in the middle of the night." My Brother said from my back. Ramdam na ramdam ko ang pagiingat sa mga salitang binibitawan niya. Everyone in this house treats me like a fragile thing that any moment will be shuttered into pieces. And I don't blame them, when I said that everything changed four years ago it really did change that even my purest heart became numb from pain.

I lost three people at the same time and the world was so cruel that I can't do any damn thing to bring them back to me. I was helpless, I was lost and even my slightest hope was burned the moment I saw their lifeless body covered with white sheets. Since then my life was Shit! And the world is still shitting the hell out of me! I left the country four years ago I went to Italy and continue pursuing my dream there.

"We don't have to reminisce every single thing here kuya. You know the reason why I came back. I will stop your idiotic plan for getting married to that woman." I said coldly before I faced him to meet his almond brown eyes.

How dare him to think that I came back here to support his stupid decision?! I loathed the clan where his woman came from. I hate the Salvatore to the extent of my core. And here is my brother planning a stupid business merging with Salvatore Group of companies through marrying the woman he loves which unfortunately part of that clan.

"Watch you mouth Heaven!" My brother shouted angrily, that made me smiled sarcastically. Kanina lang ingat na ingat siyang magpakita ng hindi magandang emosyon sa akin pero dahil sa pagtutol ko sa kasalang pinaplano niya ay tila lumabas din ang totoo. No one really cares for me not even those people who I'd thought will be with me through my hardest time.

"For how many times do I have to tell you that you should move on Heaven?! Let's just continue to live our life leaving all the past behind!" He frustrated run his fingers on his hair. I looked at him, disbelieve is evident in my eyes. Hindi ako makapaniwala na nagmumula ang mga salitang iyon mula sa sarili ko mismong kapatid.

"Huwag mo akong itulad sa'yo Kuya! Dahil sa pagmamahal na ‘yan kalimutan mo kung anong ipinaglalaban natin!”

"Wala ng dapat ipaglaban pa Heaven! Matagal ng tapos kung ano man ang nangyari noon! Hindi na natin maibabalik pa ang lahat sa dati!" He shouted while gritted his teeth, nagiingting ang kanyang mga panga sa  pagpipigil sa kanyang mga emosyon.

"Hindi na natin maibabalik?! Oo kuya hindi na nga maibabalik ang mga buhay na nawala! But don't engaged yourself sa mga taong naging dahilan kung bakit wala na tayong mga magulang." Mahina lang ang pagkakasabi ko pero puno iyon ng diin at galit na nagmumula sa puso ko. Tinalikuran ko siya para umalis na ngunit ang mga sumunod niyang mga salita ang nakapagpahinto saakin.

"Kay Samantha ko natagpuan ang kasiyahan na hinahanap ng puso ko, huwag mo sanang alisin saakin ang magmahal at maging masaya." Nasa boses niya ang pagmamakaawa at pagnanais na ipaintindi saakin ang kanyang kalagayan, pero sa puso ko alam ko. Alam na alam kong kahit kailan hindi ko mauunawaan ang desisyon niyang iyon.

Pinili kong ikuyom ang aking mga kamay para pigilan ang sarili kong sumagot pa sa kanyang sinabi. Humakbang na ako paalis doon upang umakyat sa aking silid.

Huminga ako ng malalim habang pilit pinaglalabanan ang panginginig ng aking mga kamay sa pagabot ko ng seradura ng aking silid. Ito na iyon, apat na taon Heaven. Apat na taon mong kinasuklaman ang pagtapak manlang sa silid na ito.

"Heaven iha." Natigilan ako sa akmang pagbubukas nitong pinto ng aking silid nang marinig ko ang tinig ni Nana Luz ang tigapangalaga ng mansyong ito.
Saglit akong pumikit ng mariin kasabay ng paghinga ng malalim upang burahin ang takot sa aking sistema, bago ko nagpasyang harapin ang may katandaan ng mayordoma ng aming tahanan.