Memories Beyond Yesterday

Chapter 4

"Do you want me to drive you home?" Walang emosyon akong bumaling lalaking katabi ko ngayon dito sa loob ng elevator. Napagod ako sa magulong almusal sa Condo ni Curl kaya nagpasya na akong magayos para umuwi pero hindi ko inaasahan na sasabayan ako ng lalaking ito sa pagbaba sa basement kung saan naka-park ang aking sasakyan.

"I can drive for myself." I stated the obvious and head out from the elevator nang magbukas iyon.

"Okay, then drive for me." Natigilan ako sa paghakbang at di makapaniwalang napalingon sa kanya. Did I hear it right?

"Do you really trust my driving skills? I can kill you anytime that I want." I whispered coldly, pero mukhang hindi manlang siya naapektuhan sa aking sinabi dahil ipinagkibit lamang niya iyon ng kanyang balikat.

"My instinct never failed me, so yeah my instinct tells me that I can trust you with all my life." Seryosong turan niya na nagdulot na naman ng mabilis na pagtibok ng puso ko. Ito iyong klase ng pagtibok na sobrang sakit sa puso.

"You should properly use your instinct before." Tila lason ang mga salitang iyon sa akin kaya puno ng kapaitan akong napangiti kasabay ng malamig na pagtitig sa kanyang mga mata. I make sure that all he can see into my eyes is pure coldness and nothing more.

"What?" he asked, his forehead creased. Confusion is visible in his eyes and I wanted to slap his face so he can remember what he did from the past. Pero sa totoong buhay hindi maibabalik ng mga ala-ala niya ang mga bagay na nawala saaming pamilya.

"I told you to back off Mr. Salvatore." I said instead of saying what's running inside my head.

"I told you not to call me Mr. Salvatore, my heart might explode." He smirked and left me dumbfounded. Hindi makapaniwalang pinanuod ko lamang ang likod niyang unti-unting lumalayo saakin. Seriously I felt my heart danced with its so familiar rhythm. naikuyom ko ang aking mga kamay sa pangkainis sa aking sarili.
Stupid!

Pinukpok ko ang sariling noo bago nagdesisyong maglakad kung nasaan nakaparada ang sarili kong kotse. Naabutan ko si Rexus na nakasandal sa pinto ng aking kotse, pinatunog ko iyon tanda ng pagkakaalis ng lock ngunit mukhang na misinterpret yata ng lalaking ito ang ginawa ko dahil agad niyang binuksan ang pinto sa driver seat at nagsignal na pumasok na ako sa loob.

Teka paano niya nalaman na ito ang kotse ko? Naguguluhang lumapit ako sa kanya upang makapasok ako sa driver seat, marahan niyang sinara ang pinto at mabilis na umikot sa kabila.

Makailang ulit akong nagbuga ng hangin sa aking bibig bago ko naramdaman ang pagpasok niya sa passenger seat sa aking tabi. Is he for real?

"Where's your car? Bakit hindi ka nalang magdrive gamit ang kotse mo?" Pinipigilan kong magbigay ng kahit anong emosyon maliban sa galit.The last time I checked hindi ko pinangarap maging driver ng Salvatore na ito.

"I can't drive a car." Maikling tugon niya, gulat na napalingon ako sa kanyang direksiyon at matamang tinitigan ang kanyang mga mata. Hinahanap ko ang pagbibiro sa kanyang sinabi ngunit purong kaseryosohan lamang ang nakikita ko sa kanyang asul na mga mata.

"Are you even serious? Since when can't you drive a freaking car?" May bahid na iritasyon kong tanong, pinilit ko pang alisin ang kursinidad sa paraan ng aking pagtatanong.

"I'm serious, I can't drive a car." Kibit balikat niyang sagot habang seryoso rin siyang nakatitig sa aking mukha. Hindi ko alam kung anong emosyon ang pinapakita ng aking mga mata ngunit nasisiguro kong maraming tanong sa aking isipan sa mga oras na ito.

Bumuntong hinga ako bago nagsinimulang paandarin ang aking kotse upang makalabas na kami sa madilim na basement na ito. "I think your place is out of my way, so I can't really drive you home."