#អាហារពេលល្ងាចនៅលើតុដល់ប្រណិតរលេចដោយពណ៍
ត្នោតរលោងទ្រនូវម្ហូបអាហារច្រើនគួរសម
នៅជ្រុងម្ខាងនៃតុបង្ហាញអោយឃើញ
លោកយាយដែលអង្គុយនៅកៅអីរាងធំ
ជាអ្នកទាំងពីរ។
លោកយាយញញឹមបណ្តើរសម្លឹងមើលចៅៗដែលកំពុងតែសម្លឹងមើលម្ហូបម្តង
មួយៗត្បិតវាច្រើនគួរសមសម្រាបពួកគេ
ឃើញដូច្នេះលោកយាយក៏និយាយ«នៅមើលយូរទៀតទេបើដូច្នឹងយាយហូប
មុនហើយ..ហ្អឹសៗៗ..»លឺបែបនេះអ្នកទាំងពីរក៏ចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិ
ការម្ហូបដែលនៅលើតុដោយមិនចាំបាច់
ក្រែងចិត្តលោកយាយរបស់គេតរទៅទៀត*
*
*
*#នៅតាមដងផ្លូវទៅផ្ទះវិញ
ក្នុងឡានទាំងមូលពាសពេញទៅដោយ
ចំហាយនៃភាពតានតឹង ស្ងាត់ជ្រងំ
ឮតែសម្លេងខ្យល់ដង្ហើមចុះឡើងគ្មានឈប់
មួុយវិនាទីណា ខណៈពេលដែលឡានបានចេញមកបាន
រយៈពេលប្រមាណជា១០នាទីទៅហើយនោះ..
(តឹងធូងជំនួស)
គ្មានភាគីខាងណាមួយនិយាយអ្វីមួយម៉ាត់
ឡើយ..អាយយូនាងអង្គុយដោយឱបជើងទាំងពីរ
បែរទៅមើលទេសភាពនាពេលរាត្រីនៅ
តាមដងផ្លូវដែលពួកគេកំពុងចរលើ
នាងនៅស្ងៀមវាគឺខុសពីចរិករបស់នាង
ដាច់តែម្តង។ពីមុនអោយតែជិះឡានជា
មួយរាងក្រាសនាងមិនដែលនៅស្ងៀមទេ
រហូតដល់ពេលខ្លះនាយទម្លាក់នាងតាមផ្លូវ
ក៏មានដែររូបភាពនាពេលនេះហាក់ធ្វើឲ្យ
អ្នកដែលកំពុងបើកឡានមិនឆ្ងល់មិនបាន«ប្លែក...!! »មួយម៉ាត់របស់រាងក្រាស់បន្លឺ
ឡើងកាត់ផ្តាច់អស់ភាពតានតឹងអម្បាល
មាណ។រីឯអ្នកដែលកំពុងតែអង្គុយគយគន់ផ្នែក
ខាងក្រៅនោះឮដូច្នេះក៌ងាកមករកនាយ
ទាំងចងចញ្ចើម។« ហ្អឹម?!..បងហ្គុកនិយាយអីមេញនេះ? »
នាងសួរទៅកាន់នាយ«គឺ..ប្លែក..ប្លែកខុសពីមុន..ស្រគត់
ស្រគំប្លែកខុសពីមុន..មានដឹងខ្លួនទេ?»
រាងក្រាសនិយាយទៅកាន់នាងល្អិតទាំងញញឹមស្រាលៗ
YOU ARE READING
🔎ស្វែងរកផ្លូវចូលបេះដូងបង🔍 [Slow uploud]
Romanceតើវាខុសដែរទេគ្រាន់តែយើងចង់ឲ្យ មនុស្សម្មាក់ដែលយើងលួចស្រលាញ់អស់ រយះពេល១០ឆ្នាំមកហើយនោះងាកមក ទទួលនូវក្តីស្រលាញ់ដែលយើងមានចំពោះគេវិញ ? មែនហើយវាគ្មានចម្លើយទេបើសួរភ្លាមៗបែបនេះទុកឲ្យពេលវេលាជាអ្នកឆ្លើយ ចុះ។ តើក៏ត្រូវចាំថាទោះបីជាចម្លើយបែប ណានាង...