ENEMY ※ Jendragon

-Prologue-

"Dış hatlar kapısı bir sonraki sefere açılmıştır.."

Edilen anonsları dinleyerek bekliyordum havaalanında. Kaç yıl geçmişti aradan? 2? 3? Acaba ne yapıyorlardı? Ben gittikten sonra neler değişmişti hayatlarında..

Kızlar belki de gruba yeni bir dördüncüyü bulmuşlardı, okulda varlığım unutulup gitmişti... Bunların hiç biri umurumda değildi aslında. Kafamı kurcalayan tek konu oydu. Düşünmek istemiyordum ama düşünüyordum.

Beklediğim ses ilişti kulaklarıma. 

"Jennie!"

 Arkamdan adımla seslenilince gülümseyerek oturduğum yerden kalktım. Gözü dolu annemi görünce koşarak sarıldım ona. Kafasını gömdü saçlarıma. Özlemişti beni. Bende özlemiştim onu. Hem de çok.

"Hoş geldin." 

"Hoşbuldum anne." 

Kısa bir sarılmanın ardından beraber çıkışa doğru yürümeye başladık. Aklıma bir sürü şey geliyordu. Beni görünce verecekleri tepkileri merak ediyordum. Bu konu hakkında da endişeliydim. Belki de sinirlenip bağırır çağırırlardı. Hiç bir şey eskisi gibi olmazdı belki. İnanmak istemesem de bu da bir ihtimaldi.

"Kimse bilmiyor değil mi? Söylemedin kimseye.."

Annem kafasını iki yana salladı kapıdaki araca bindiğimizde.

"İstediğin gibi. Hiç kimseye söylemedim ama neden kızım? Neden kimseye söylememem için bu kadar tembihledin? Sebebinin sürpriz yapmak olmadığını ikimizde çok iyi biliyoruz.."

"Bilmiyorum anne, korkuyorum sanırım. Tepkilerinden... Belki de en çok bensiz nasıl devam ettiklerini görmek istediğim için söylememeni istedim. Bir anda karşılarına çıkmak istiyorum. Onları hazırlıksız yakalamak. Hayatlarına dalmak.. Kafam karışık."

Gülümseyerek elimi tuttu. Desteğini her zaman hissettiriyordu.

"Hayatlarında bazı değişiklikler var Jennie.. Hiç bir şey eskisi gibi değil. Bunun bilincinde olmanı istiyorum."

"Biliyorum anne. Yıllar geçti. Nelerin eskisi gibi kaldığını göreceğiz."

❖