The heiress wife

Deel 2: Jurk &ringen

Volgens het schema van Farida moet ik zaterdagochtend om 7u30 bij haar huis zijn. Slaapt deze vrouw zelfs wel? Vermoeid sta ik op van mijn bed en loop naar de badkamer. Ik maak me snel klaar en kijk naar de klok. Nog 20 minuten en ik moet al daar zijn. Ik pak mijn autosleutels en vertrek snel. Van mijn huis naar het huis van Amir duurt ongeveer 20 minuten, dus hopelijk is er geen file onderweg.

Wanneer ik daar aankom, zie ik dat Farida al een tijdje op me staat te wachten. "Je bent zeker geen ochtendmens? Je bent laat", zegt ze als ze opstaat. Ik kijk naar mijn horloge. Ik ben letterlijk 2 minuten te vroeg. "Ben je met de auto?"vraagt ze en ik knik. "Oké, laten we vertrekken! Ik heb een afspraak gemaakt bij de trouwwinkel om 8u15", zegt Farida.

Bij de auto aangekomen, stap ik in, maar als ik zie dat Farida nog steeds buiten staat, stap ik uit en kijk ik haar vragend aan. "Is er iets?"vraag ik. "Ben je serieus in deze auto gekomen?"vraagt ze. Ik knik. Farida lacht terwijl ze langzaam haar hoofd schudt. "Nee, ik kan mezelf niet zo voorschut zetten. We hebben een prachtige auto in de garage staan. Laten we daarin vertrekken." Voordat ik nog iets kan zeggen, loopt Farida weg. 

Ik moet wel toegeven dat haar gloednieuwe mercedes echt prachtig is, maar ergens voel ik me ook gekwetst. Alsof ze me precies voorschut had gezet omdat ik niet zo'n dure auto had. 

Als we in de winkel aankomen, zie ik duizend prachtige jurken staan. Uit nieuwsgierigheid kijk ik naar de prijs en bijna stik ik in mijn eigen speeksel. "Dit is een beetje te duur voor mij", fluister ik. Farida schudt haar hoofd. "We zijn degene die betalen. Jij moet enkel de kleren dragen en aanwezig zijn op de trouw", zegt ze. 

Er staan 18 jurken voor me klaar om te passen. Allemaal gekozen door Farida. Ergens voel ik me ongemakkelijk dat ik ze allemaal moet passen en ergens vind ik het stom dat ik mijn eigen trouwkleed niet kan kiezen. "Oké, draai je om", zegt Farida bij de 3de jurk. Ik draai me om zoals ze zegt en voordat ik me volledig kan omdraaien, zegt ze:"Nee het staat jou niet, volgende jurk".

Na 18 jurken is Farida nog steeds niet tevreden. "Hoe kan geen enkele kleed jou staan?"vraagt Farida, even gefrustreerd als mij. Ze loopt naar me toe en begint me bij mijn armen en buik te aan te raken. "Misschien moet je afvallen? Ik geef je exact een week de tijd om 7 kilo af te vallen. Dan komen we terug passen." Wanneer ik haar wil zeggen dat het onmogelijk is om 7 kilo in een week af te vallen, loopt ze weg. 

"Oké, pas nu die schoenen daar", zegt Farida. We zijn ondertussen al in een andere winkel en er staat een berg vol schoenen op me te wachten. Na 2 uur heb ik ze eindelijk allemaal gepast. "Ik vind persoonlijk deze witte schoenen mooi", zeg ik. Farida schudt haar hoofd. "Je hebt geen smaak lieverd. Mevrouw, we zouden graag deze glinsterende schoenen willen", zegt Farida tegen een winkelbediende. Ik durf haar ook niet tegen te spreken, aangezien zij degene zijn die alles gaan betalen, dus zonder iets te zeggen, doe ik mijn normale schoenen terug aan. 

"Tijd voor de ringen", zegt Farida. "Moet Amir geen ring voor mij zoeken?"vraag ik. "Bel hem maar, dan zul je direct zien of hij dat wilt", zegt Farida slechts terwijl ze verder naar de ringen kijkt. 

Snel bel ik Amir op en na een tijd neemt hij op. "Is er iets? Ben je niet bij mijn moeder?"vraagt hij. "Ja, maar het voelt alsof ik niet degene ben die gaat trouwen. Jouw moeder kiest alles , van trouwjurk tot ring. Jij bent degene die een ring voor mij zou moeten zoeken, waar ben je?"vraag ik. "Luister, ik heb andere dingen te doen dan een ring zoeken. Het zou belachelijk zijn om voor jou een ring te zoeken en mijn werk te verwaarlozen. Mijn moeder is daarom bij jou. Luister Aya, ik moet gaan nu. Mijn moeder heeft heel hard haar best gedaan dus wees aub wat dankbaar. Je hoeft niet eens iets te betalen." Als ik nog iets wil zeggen, hangt hij op. Wauw, aan hem heb ik dus ook niks. 

Na 5 uur onzin kopen voor de trouw, is het eindelijk tijd om koffie te drinken. "Ik wou mijn vriendinnen uitnodigen, maar je ziet er niet bepaald presentabel uit. Zodra je bij ons gaat wonen, krijg je nieuwe kleren. Je kan niet als mijn schoondochter zo rondlopen", zegt Farida. Ik glimlach in pijn. Waarom is deze vrouw zo geobsedeerd door wat anderen denken? Ik voel me totaal niet op mijn gemak.

Als Farida wordt gebeld door haar vriendin, zie ik mijn kans om te ontsnappen. "Waarom vraag je haar niet om naar hier te komen? Ik moet nu toch weg", zeg ik en Farida knikt. "Goed idee."

Opgelucht stap ik in de nieuwe mercedes die ik heb gekregen onderweg naar mijn moeder. Het is ondertussen al 16u en omdat ik weet dat mijn moeder aan het werken is, rijdt ik rechtstreeks naar daar. Mijn moeder past op een 10-jarige kind, genaamd Selma. Ze is de dochter van een rijke vrouw genaamd Malika. Ik noem haar altijd 'tante' aangezien ze een pracht van een vrouw is en natuurlijk ook voor de beleefdheid. Maar tante Malika is zoveel beter in tegenstelling tot Farida. Ik heb sinds kleins af aan tante Malika altijd gezien als een echte tante. Vooral omdat ze als een zus was voor mijn moeder en omdat ze me altijd als een dochter behandelde.

Bij het huis van Malika aangekomen, opent ze de deur en omhelst. "Lang geleden, mijn lieve kind", zegt ze. "Klopt ahha, ik ben de laatste tijd wat druk door mijn werk", zeg ik. "Kom binnen", zegt Malika. In de woonkamer tref ik mijn moeder aan. "Hoe was het winkelen?"vraagt mijn moeder en vermoeid ga ik naast haar zitten. Malika schenkt me koffie in terwijl ik mijn verhaal vertel over hoe verschrikkelijk deze dag was.

"Geduld mijn kind. Als je met de juiste bent getrouwd, zul je zien wat voor succesvolle toekomst je zal hebben", is tante Malika's advies.