Kapının Ardındaki Kumsal

3. Bölüm ~Çınar

Hayat çok anlamsız diye geçirdim içimden.
Neden durduğum yerde hep savaşıyorum? Ney için savaşıyorum, kim için?
Hep olduğum yerdeyim. Yalnızlığımda boğuluyorum. Kapının önünden geçen insanlar bile hiç bir şey ifade etmiyor benim için.

Gözyaşlarımı silip kapının önüne geçtim, artık ne kiliti açmak için uğraşıyordum, ne  de turuncu ışıkla. Denizi izlemeye başladım. Sildiğim yanağım yerini yeni gözyaşlarıyla doldururken, bir ses duydum. Bir yere vuruyorlarmış gibi ya da öksürük sesi gibi. Bilmiyorum ikisi de olabilir. Fazla umursamadım fakat tekrar aynı sesi duyunca
"orda birisi mi var ?" diye sordum korkuyla.
Kendi kendime
"saçmalama Deniz kim olur burda" dedim söylenerek. Yaklaşık bir saat sonra birisi
"kimse var mı" dedi. İnanamadım, burda kim olurdu ki?
Sesin nerden geldiğini anlamak için
"merhaba Deniz ben" dedim. Ne diyeceğimi bilemeyerek.
"merhaba ben Çınar" dedi o da. Ses turuncu ışığın geldiği pencereden geliyordu. Biraz duraksayıp
"acaba ben kafayı mı yedim" diye düşündüm.
"Hayır yemedin ben gerçekten buradayım" dedi.
Dışımdan düşünmeyi acilen bırakmalıyım.
"ya pardon, bazen farketmeden dışımdan düşünüyorum"
"sorun yok, aynısını bende yapıyorum" dedi.

Acaba nerdeydi ? O da benim gibi bir odanın içindemiydi?
"sen nerdesin"  diye saçma bir soru yönelttim.
"nasıl yani ?" diye sordu çınar, haklı olarak.
"yani basbayağı nerdesin. Benim gibi kilitli bir oda da mı yoksa dışarda mı?"

Sanırım insanlarla iletişim kurmayı unutmuşum.

"bende senin gibi bir odadaydım, ama çıktım" dedi. Sesi çok hüzünlü geliyordu.
"ben çok çabalıyorum ama bu aptal  kilidi bir türlü açıp kumsala ulaşamıyorum. Aslında işe bak, ben şuan kumsalın tam ortasındayım ama bir odanın içindeyim. Huzura kavuşmak için bu kilidi açmam gerekiyor ama ben yapamıyorum..." sesim titremeye başlamıştı.
"heyy beni dinle bak ben başardım sende başarabilirsin Deniz." sesi çok umutluydu.
"Deniz.. Uzun süredir ismimi başkasından duymamıştım, tuhaf geldi." Güldü. Sonrasında devam ettim
"çok çabalıyorum. Her Allahın günü geliyorum ve bu aptal kilidi açmaya çalışıyorum. Ama yapamıyorum." Bu sefer kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaga başladım...ve ardından devam ettim.
" Artık bu kapının ardı benim için imkansız bir hayal oldu. Hatta biliyor musun ben bazen bu kilidi açmaya çok yaklaşıyorum sonrasında sanki birisi beni geriye çekiyor ve kilit başa dönüyor... Çok yoruldum çınar, artık inancım kalmadı." Diyecek bir şey bulamadım ağlamaya devam ettim. Yine dışımdan düşünerek
" Aptal Deniz, bir boku da becer " diye söylendim. Bir süre sessizlik oldu.
"O kapıdan çıkıcaksın Deniz. Sana inanıyorum. Yapıcaksın."
Daha beni tanımıyordu bile, bana nasıl bu kadar inanabiliyordu?
"Daha beni tanımıyorsun bile, bana nasıl bu kadar inanabiliyorsun? Hem sen soruma cevap vermeyi unuttun, nerdesin?"
"Sana inanmam için seni tanımam gerekmiyor ki. Ben hissederim, hislerim kuvvetlidir başarıcaksın biliyorum. Eğer sorunun cevabına gelicek olursak, dediğim gibi bende senin gibi bu odanın içindeydim ve kilidi açtım kumsala ulaştım. Biraz yürümek istedim senin odanı gördüm ve yanına gelmek istedim."
"senin de kapının önünden insanlar geçiyormuydu? Yüzü gözükmeyen sadece kafasının arkasını gördüğün ve sürekli sesini duyduğun insanlar ?"
"Evet geçiyordu"
"Peki nasıl çıktın burdan?"
"İnandım Deniz. Kendime inandım. Pes etmedim. Beni geri çekmelerine aldırmadım. Devam ettim." Bunu hem çok gururlu hemde duygusal bir şekilde söylemişti.
"Senin adına çok sevindim" fazla hüzünlü söylemiştim bunu.
"Hava kararıyor, gitmem lazım ama merak etme her gün gelicem yanına. Yarın gelirken sana ufak bir sürpriz getiricem." Neee sürpriz mi. Çok heyecanlandım.
"yaa ben heyecandan uyuyamam şimdi, niye söyledin" dedim gülerek.
"Kendine iyi bak olur mu? Görüşürüz"
"sende kendine iyi bak görüşürüz"

Mutlu hissediyordum. Son kez denize baktım ve yattım. Normalde başını yastığa koyar koymaz uyuyan ben bu sefer yatakta dört dönmüştüm. Onu, onun dediklerini, yarın ne getireceğini, nasıl çıktığını çok merak ediyordum ve onu tanımak için sabırsızlanıyordum. Sadece bu günü düşünerek bir şekilde uyudum.