(Sabah 07'de alarm çalar)
Offf okula gitmek istemiyorum diye kendi kendime mırıldandığım anda mutfaktan bir ses yükseldi
-Nehir kızım uyan hadi kahvaltı hazır çabuk ol geç kalıcaksın okula
-Tamam anne uyandım 15 dkya hazırım
Bugün okula hiç gitmek istemiyorum eski erkek arkadaşımı sevgilisiyle görmekten fena halde sıkıldım hâlâ kendi duygularımı bilmiyorum onu seviyormuyum bilmiyorum sadece onları görmek canımı acıtmaktan çok gereksiz gelmeye başladı size eski erkek arkadaşımı anlatayım adı mehmet aynı sınıftayız onu ilk gördüğüm andan itibaren inanın ne hissettigimi bilmiyordum sevgi desen değil ama normal bi arkadaşlık duygusu desen değil tabi ben bu belirsizliği kimseye belli etmemeye çalışıyorum biz tanıştıktan 2 ay sonra bizim sınıftaki merveyle sevgili olmaya başladılar merve gerçekten güzel bir kız saçları bal rengi saçlarının arasında mavilik pembelikler var bu yüzden herkes ona gökkuşağı diyor neyse işte mehmet çok seviyordu merveyi ama merve 1 ay sonra ilişkisini bitirmek istedi mehmet baya üzüldü ben onun başkası için acı çektiğini gördüm ama bizim pek bi normal arkadaşlığımız yoktu aynı sınıfın içinde konuşmazdık bile zamanla ben merveyi unuttuğunu düşündüm bi gece bana mesaj atıp beni sevdiğini söyledi ben de o gece onu beklediğimi farkettim ve bende ona onu sevdiğimi söyledim biz 1 ay konuştuk sonra öğrendim ki merve kıskansın diye benimle konuşmuş beni hiç sevmemiş sonra işte ben de ondan ayrıldım 1 hafta sonra merveyle tekrar sevgili oldular 1 buçuk yıldırlarda birlikteler neyse olan oldu şimdi hazırlanıp okula gitmem gerekiyor annem gene seslenmeye başladı geç kalıyorsun diye kıyafet dolabımı açtım içimden bi ses dedi ki bugun çok güzel olmalısın sanki ilahi bir ses anlamadım ama dinlicem o sesi...
Hazırlandım pembe en sevdiğim salaş sweatimi giydim hafif bi makyaj yaptım saçlarımı da ördüm ve hazırım artık kahvaltıya inemeden servis kapıya gelmişti korna sesi yükseldi aceleyle odamdan çıkıp servise yetiştim okula gittim sınıfa çıktım içimde çok garip bi ses vardı yürürken bile bir garip yürüdüm sınıfta oturdum hiç kimse yoktu kafamı sıraya koydum gözlerimi kapattım tam o anda bir ses
-Nehir
(Kafamadan geçen ses :İnanamıyorum bu gerçekten onun sesi mehmet buuu benimle) konuşmaya gelmiş
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gökkuşağını beklerken
Ficción Generalgerçek sadece ruhumuzdadır duygular yanıltsada iyileştirir bu nehirin öyküsü nehir aslında herkesin içinde yaşayan bir karakter onun dünyasında kendinizi bulucaksınız
