~ASİL~

0.8

Ella'dan

Gözlerimi açtım. Nefes nefeseydim yanımda harry vardı tek eliyle beni belimden tutuyordu, SUDAYDIK!

"N'OLUYO" diye bir soru yönelttim sudan dolayı geceliklerim üstüme yapışmıştı içim dışım birdi adeta, harry beni sudan çıkarttığı anda tüm gözleri üzerimde hissettim.

Pijamam bir şort ve bol bir beyaz tişörtten oluşuyordu ki şuan sadece sütyen ve şort gibi duruyordu.

Bir süre bu bakışları maruz kaldıktan sonra üstüme bir havlu örtüldü, havlu nun geldiği tarafa baktığımda beni 2 çift okyanus karşıladı

"geceliğini bile düzgün seçmelisin bu devirde, hele burda bir erkek okulu varken" diye söylendi bir baba edasıyla

"bilmenm farkındamısın, sende o erkek okulunun içindesin" ben sinsice sırıtırken Draco gözlerini yarı pörtletmiş bana bakıyordu.

Kii harry olduğunu tahmin ettiğim kişi havluyla gözlerimi kapattı

"bu kadar bakışma yeter, karşı cinsiyet kış kış rahat bırak kardeşimi"

Son duyduğum şey Draco'nun gelen burundan gülüş sesiydi.

Flasback

"GERÇEKTEN Mİ"

"EVET BÜYÜYÜNCE ÇOK İYİ BİR BÜYÜCÜ OLACAĞIM"

"WOWW ÇOOOK HAVVALIISIN CİV CİV"

"HEY BANA ÖYLE DEME" ben güldüğüm sırada Draco'dan burundan gülüyordu

Merlin, burundan gülerken nasıl göründüğü hakkında en ufak bir fikri varmı?

Flasback son

Düşünceden kurtulmak için kafamı iki yana salladığım sırada Harry havluyu biraz daha sıklaştırdı "RAHAT DUR BOYA"

Sınırı aştın... Karşındaki kız 4 senedir eskrim 3 sendedir boks yapıyor, beynin nerede?

Havluyu onun tuttuğu yerden tutup kafamla senkronize bir şekilde öne atınca Harry de havluyla savrulmuş amacıma ulaşmamı sağlamıştı

Ben keyifle yere düşen Harry'i izlediğim sırada izlenme hissi ile başımı kaldırdım ve bana şaşkına bakan karate profesörüyle göz göze geldim, bir dövüş sanatını daha kaldıramam.

Yerimde doğruldum, bir an şuan önemli bir şeyin ortasında olduğumuzu unutmuş ve şebeklik yapmıştım, lüzumu yok.

"hermione, son-ğağa sen neden ıslaksın" hermione bana mahçup bir bakış attı fakat cevapta gecikmedi.

"tek bir kişi ve yarım saat kaldı" Harry bu kadar erken mi bitirmişti?

Ben bunları düşündüğüm sırada kulağımın biraz altında bir nefes hissettim.

"hayır, prof. Snape'nin büyüsü sayesinde herkes daha yarım saat var sanıyor" sesinden tanıdığım insanla Kasım kasım kasılmıştım, tüm sinir hücrelerim kalbimde buluşmuş ve patlatacakmış gibi hissediyordum.

Küçük olayları bile abartma huyuna sahip bir insandım, büyük olaylar ise abartılmaya kalmadan beni kaskatı yapardı ki bu öyle bir andı ki kaskatının önüne geçmiştim, sanki üst level varmış gibi.

Nefesi hissetmeyi bıraktığım an arkamı döndüm, Draco ve yine o3 çocuk.

Tanıştıkları kesindi, fakat soru soracak cesaret bende yoktu, eskrim ve boks yapan her kavganın içinde olan kızın, soru sormaya cesareti yoktu...acınası

Gelmişti o an illerdeki zamanlarda görüşlerimin değişeceğini kim bilebilirdi? Şuan ben bildim.

Etrafa bakınırken yerde acıdan iki büklüm olmuş kardeşimi göründe büyük bir kahkaha attım, sanki yarışmayı o değilde ben kazanmışım gibiydi. Oysa ben sadece yem olmuştum... Oltanın ucundaki yem... Oltanın... Ucundaki...

"Ella?" Ne? Sen? Nasıl? BURADA

"Helena?"

"Helena?"

Y-yoksa...?