Love Story.

What Happened To Daisy?

''Evlen benimle Juliet, artık yalnız olmak zorunda değilsin. Seni seviyorum ve bildiğim tek şey bu. Babanla konuştum, gidip bir beyaz elbise seç. Bunun bir aşk hikayesi olduğunu artık biliyorum. Şimdi, sadece evet de.''

O sabah güvenliği ile tanınan Doğu Teksas'ın haber kanallarında ve haber sitelerinde konuşulan, görmeye ve bakmaya değecek tek bir habere yer verilmişti. En popüler İnternet sitesi çoktan iki yüz bin insanın bu haberi okumasıyla köşeyi dönmüştü, ama o gün ofiste bunun için sevinmekten çok, herkesin yüzünde bir dehşet ifadesi yer ediniyordu. Haberin kesinliği henüz doğrulanmış değildi ancak, cam kenarında oturup, her sabah camı açarak hava alan ve kahvesini asla ihmal etmeyen Mathilda'nın bile kahvesi artık içilemeyecek kadar soğuk, çalıştığı alan havasızdı. İrileşmiş gözlerle sadece haberin başlığına odaklıydı. Henüz kimsenin haberin tamamını okumuş muydu, bu bile belli değildi.

Bu sırada basılmış olan gazeteyle içeriye adımlayan ofis müdürü Jon ise dikkati dağınık bir şekilde odasına ilerlemeye başlamıştı ki, çalışanlardan birinin açtığı, karşı kanalın yayınladığı haberin televizyondan gelen sesini duydu. Televizyonu açan Andrew, Jon'un geldiğini gördüğünde başlangıçta panikler gibi olmuş, hemen kapatmak için hareketlenmişti ki, Jon onun yüzüne bile bakmadan, keskin, ela gözlerini televizyona kilitleyerek, eliyle basit bir 'dur' işareti yapmıştı. Beyaz duvara, geçen ayın çıkmış haberlerinin birçok çıktısının olduğu alana asılmış büyük televizyondaki haber, Jon sayesinde herkesin oraya odaklanmasını sağlamıştı. Ofisin temizlikçisi Elizabeth bir an için mutfaktan çıktığında, ekranda gördüğü görüntülerin şokuyla bir elini çabucak yaşlı kalbine götürmüştü. Oysa Elizabeth bu kadar çabuk korkan bir kadın bile dğeildi.

''Jon,'' Andrew başını bir an için Jon'a döndürdüğünde, Jon'un beyaz gömleği altında belli olan kasları gözle görülecek kadar kasılmış, ela gözleri ise donuklaşmıştı. Artık bakışları da Andrew'un genç yüzünü bulmuştu üstelik. ''Haber,'' Diye devam etmişti Andrew, ama Jon onu başını sallayarak bir kez daha durdurdu.

''Doğrulanmış.''

Herkes bu konuşmaya tanıklık ettikten sonra, gözlerini bir kez daha görüntülere çevirmiş ve sabahtan beri bir kez daha yaptıkları gibi, başlığı ardından da hızla geçen altyazıyı okumuşlardı.

Son dakika... Kan donduran olay! Teksas'ta mezunlar partisinde katliam!

Öğrencilerin birçoğu hastanede yaralı bir şekilde tedavisine devam ediyor. Şimdiye kadar iki ölü öğrenci olduğu tespit edildi. Ancak henüz saldırgan hiçbir şekilde bulunamadı.

Bilinci açık olan öğrencilerden Jeremy Boratav'ın tek söylediği şey ise, ''Tek hatırladığım, katilin korkunç gülümsemesiydi.'' Oldu.

Ardından bir son dakika haberi gündeme düştüğü gibi, Jon, Andrew'dan sesi açmasını istemişti.  Haberi sunan Matthew Alley, belli ki asla uyumadığı bir gecenin sonunda, bu sıcak sabahın köründe mor gözleriyle duruyor ve haberi yüzüne yansıttığı bir merakla okuyordu.

''Bildiğimiz kadarıyla şimdilik iki öğrencimizi kaybettik. Ancak şimdi aldığımız son dakika haberine göre, 150 öğrencinin de bulunduğu mezuniyet partisinde, ölü ve yaralılarla birlikte 149 kişi tespit edilirken, bir öğrencinin ailesi, kızlarının bulunamadığını belirtti. Bu da demek oluyor ki, şu an için 150 kişi arasından tek bir kişiye ulaşılamıyor. Bazı söylentiler, saldırganın, yanda fotoğrafını verdiğimiz öğrenciyi kaçırdığı yönünde...''

Jon'un gözleri hızla yanda çıkan fotoğrafa döndü. Aslında herkesin gözü çoktan Matthew Alley'in solunda kalan resime odaklanmıştı. Parlak gülümsemesi ve gözleri ile mezuniyet fotoğrafı çektirmiş bu kızın yüzünü herkes ezberlemişti artık. Adını da.

Daisy Jude Cruz. Kayıptı ve nerede olduğunu tek bir kişi dahil, kimse bilmiyordu.