ตอนที่ฉันเห็นมิคเข้ามาช่วยฉันฉันดีใจมากที่เค้ามาขอบคุณนะมิคฉันขอบใจนายจิงจิง. ฉันจำได้ว่าฉันกอดมิคจนหมดสติไป
"ที่นี้ที่ไหน"ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นว่านี้ไม่ใช้ห้องของ. ฉัน "นี้ห้องของฉันเอง ไงเป็นไงบ้างหายซ่ายังคิดยังไงถึงไปมีเรื่องกับพวกนั้นละ"ฉันไม่ได้หาเรื่องพวกมันนะ จิง จิง. "ก็ฉันเมานี้แล้วอีกอย่างฉัน ไม่ ได้ หา เรื่อง พวก มัน สักหน่อย"
"เหรอแม่คุณ ^^ ถ้าฉันไม่ถามพวกมันก็คงไม่รู้นะเนี้ย" อย่ายิ้มแบบนั้นสิฉันเขินนะ -//////- ก็นายนั้นยิ้มแล้วเอียงคอนิดนิด โคตรน่ารักเลยอะ "ไม่เอาแล้วฉันจะกลับบ้าน -////-"จะเขินอะไรนัก. หนาวะเรา
"เดียวก่อนสิลงไปกินข้าวก่อนฉันอุดสาทำไวให้แล้ว"หะนายทำอาหารเป็นด้วยเหรอเนี้ย คิดแล้วอายตัวเอง ที่ทำไม่เป็นสักอย่างเดียว ^^
"อื่อ หิวอยู่เหมื่อนกัน^^"อย่ากจะชิมอาหารของเค้า จังเลยว่าจะอร่อยมัย
"ปะ ลุกขึ้นให้ผมช่วยไม่คัฟ^//^"กรี๊สสสวันนี้ทำไม นายน่ารักอย่างนี้เนี้ย หรือว่า ถูกพวกนั้นตีหัวสมอง ก็เลยกลับด้าน ลองวัดไข้หน่อย.
"เป็นบ้าอะไรของเธอเนี้ย"ฉันเอาผ่ามือไปทาบที่หน้าผากของเค้า
"ก็ลองวัดไข้ใหนายไง ทำไมนายถึงดีกับฉันจัง^^" "ยัยเตี้ยอย่าสำคัญตัวเองผิด ฉันให้เธอกินข้าวแล้ว. กลับบ้านเพราะอยู่ที่นี้เกะกะขวางหูขวางตา -///-" แล้วจะเขินทำไม่วะ
"ยังไงก็ขอบคุณนายนะที่เข้ามาช่วยฉันถ้าไม่ได้นายฉันคงแย่^^"
"แล้วจะให้อะไรเป็นการตอบแทนละ^^"จะเอาอะไรเล่า
"ไม่อะขอบคุณแค่นี้พอ แบร่ แบร่ "555555+ฉันรู้ ทันนะเว้ยว่านายคิดอะไร คิก คิก
"โห จัยร้ายอะคนเค้าอุสาไปช่วย "งอนเหรอ งอนเหรอ แต่ตอนนายงอนเนี้ย น่ารักสุดสุดอะ
"ล้อเล่นงันวันอาทิตย์นี้ไปเที้ยวสวนสนุกกันนะแทนการขอบคุณนายไง ^^"
"งันก็ได้แต่แค่สองคนนะ^^"
"รู้แล้วน่า ^///^"
