Operation: Make the Spoiled Brat Fall

Chapter 34

Almost 1 week ko nang iniiwasan si Dhazz Niel.

Labag man sa kalooban kong gawin yun, pero kailangan.

Kailangan ko siyang iwasan.

Baka sakaling mapigilan ko pa ang feelings ko in that way.

Unfortunately, Sobrang nagi'guilty ako sa ginagawa kong pag iwas sa kanya.

He doesnt deserve this.

Kapag tumatawag nagtetext or nagchachat sya, hindi ko sinasagot. Same thing kapag nagkakasalubong kame dito sa school. Iniiwasan ko siya, di ko sya pinapansin. Parang hangin lang.

Hindi ko na rin binubuksan yung locker ko. Dahil baka kung ano ano na naman ang nilagay nya dun, at lumambot ako ng di oras.

Nagtataka na nga sakin ang mga kaibigan ko. Syempre lalo na si Dhazz Niel, for sure.

Pero di ko sinasabi ang dahilan kung bakit ko ginagawa yun.

Minsan nate'tempt akong sagutin ang mga tawag nya, or kausapin sya in person, pati tignan ang locker ko.

Pero pinipigilan ko ang sarili ko. As possible.

At sana, mapanindigan ko to.

"Hey."

speaking of the Jerk.

Uggh.

Ano namang ire'reason ko ngayon para maka iwas?

Think Kelly, think!

Aishh. Bakit ngayon nya pa kasi ako nilapitan!? Kung kelan mag isa ako dahil absent yung dalawa kong magaling na kaibigan :3

"Hey." narinig kong ulit nya.

Pilit ko syang iniiwasan ang tingnan.

Pero pilit nya ring hinuhuli ang mga mata ko

"Kelly, please. Wag ka munang umiwas ngayon." sabi nya sa mahinahong tono

At di nagtagal, nahuli na nya ang mga mata ko.

Oo, di na ko makaiwas ng tingin sa kanya.

Uggh.

"Tell me, may problema ba tayo Kelly? May nagawa ba kong di mo nagustuhan? Kaya mo ko iniiwasan? Tell me." tanong nya habang seryosong nakatingin sakin

Aishh. Wag mokong tingnan ng ganyan, Jerk! Nakakatunaw!

"W-Wala." sabi ko ng nauutal-utal kaya umiwas ulit ako ng tingin

Uggh. Dhazz Niel naman!

Hindi ko naman kasi pwede sabihin sayo ang dahilan.

"No. Alam kong meron. Hindi mo nga naman pala ako iiwasan ng ganyan, kung wala. So, let me rephrase it. Anong problema? Now tell me. Please. Kelly. I need to know. So we can fix it right away." sabi nya na tila nangungusap ang mga mata nya.

Uggh.

"WALA NGA! WALANG PROBLEMA SAYO, WALA KANG NAGAWANG MALI. ITS ALL ABOUT ME. AKO ANG MAY PROBLEMA, AT ITONG NARARAMDAM KO ANG MALI! MALING-MALI, DAHIL DI KO DAPAT HINAYAANG MA'FALL AKO SAYO. DAPAT PINIGILAN KO ANG SARILI KO DAHIL BAKA IN THE END, UMASA NA NAMAN AKO SA WALA!." tuloy-tuloy kong sabi

I freak out.

Di ko na napigilan ang sarili ko.

Nasabi ko na tuloy yung mga bagay na pinipigilan kong malaman ng iba.

Halos mangilid ang luha sa mga mata ko.

Dala na rin siguro ng sobrang inis.

Kaya di ko na napigilang sabihin yun.

Nagulat ako ng bigla nya kong yakapin.

At nagbitaw na naman sya ng mga salitang di ko inaasahan.

"No. Walang mali sa nararamdaman mo. Hindi mo naman dapat pigilan yan. Dahil ikaw rin ang masasaktan sa ginagawa mo. Natural lang naman yan sa isang tao. And let me tell you this
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hindi mo naman kailangang pigilan kung ano man yang nararamdaman mo. Don't be afraid to fall, coz I'm willing to catch you."