ကျတော်တို့လည်း အိမ်ပြန်ကြပြီ ကေလးက အိပ်ပုတ်ကြီး အင်းလေ ကလေးလည်း ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ အိပ်တာပေါ့....
အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ကေလးကို အိပ်ရာပေါ်မှာ ချပေးလိုက်ပြီး အကျီလဲပေးဖို့လုပ်တယ် ဒါပေမဲ့....အဝတ်ကိုချွတ်လိုက်တာနဲ့ ညှပ်ရိုးဖွေးဖွေးလေး အား...မျဖစ္ဘူး....အေရးထဲ ဖြစ်နေပြန်သေး...အိမ်သာကိုပြေးမှ....
အိမ်သာကနေထွက်လာပြီးနောက်ပိုင်း ကလေးကိုအခန်းထဲမှာမတွေ့တော့ လိုက်ရှာနေတယ်....ဟော တွေ့ပါပြီ နိုးနေပြီပဲ... ဘာဖြစ်လို့ငိုနေပါလိမ့်....
Jk- ကေလး ဘာဖြစ်လို့ငိုနေတာလဲ....ကိုယ့်ကိုပြော..
Tae- Daddy ထယ္က Daddyသားမဟုတ္ဘူးလား....ဟင်..
Jk- ဟင်..
ဘယ်လိုလုပ်သိသွားပါလိမ့်...ဟိုမိန်းမပြောပြလိုက်လား....မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..
အဲဆိုဘယ်သူပြောပြတာလဲ...
Tae- ထယ္က Daddyရဲ့သားမဟုတ်ဘူးလား....ဟင်
Jk- ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ....ဘယ်သူပြောပြတာလဲ...
Tae- အီး...ဟီး...အဲဆိုရင် Daddyက ထယ္ကို..အင့်...မုန်းနေတာပေါ့...အမှန်ပဲပေါ့.....အီး😭😭
Jk- ကေလးကို မမုန်းပါဘူး...ဘယ်သူပြောပြတာလဲ....ကိုယ်ဆုံးမပစ်လိုက်မယ်...
Tae- Daddyပဲ ပြောတာ...အီး😭😭
Jk- ဟင်
အဲဆို ရုံးခန်းထဲမှာတုန်းကပေါ့....ဟာ သွားပါပြီ...မျဖစ္ဘူး ကလေးမရှိရင် ငါအသက်ရှင်မနိုင်ဘူး တခုခုလုပ်မှ....
Jk- တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးရယ်....လာ...ကိုယ့်ပေါင်ပေါ်လာထိုင်...
Tae- အင်း...
ကလေးလည်း လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်...
Jk- Aigoo မငိုနဲ့နော်...နှာရည်တောင်ယိုနေပြီ...
Tae- ထယ္ကို ဘာပြောမလို့လဲ Daddy.....
Jk- အင်း.....ကေလး ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မလား....ဟင်
Tae- ထယ္မသိဘူး...ထယ့်အဖေလိုပဲချစ်တာ...
Jk- ထယ်ရဲ့အဖေအရင်းတယောက်လိုမဟုတ်ဘဲ ထယ်ရဲ့လက်တွဲဖော်တယောက်အဖြစ်ချစ်ပေးနိုင်လား.....
Tae- ဟင်....ထယ္မသိဘူး...လက်တွဲဖော်ဆိုတာဘာလဲ....
Jk- ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ရတဲ့သူနဲ့တသက်လုံးနေသွားမယ့်သူပေါ့....ကလေးရဲ့
