6 | Hurt

49 4 0
                                    

Chapter 6 | Hurt

- Aliana Kez's POV -

"Boring." Bulong ko habang nakatayo at nakasandal sa pader, hinihintay na dumating ang tatlong ugok.

I can't take this anymore! Sumisigaw na ang tyan ko para sa pagkain.

I stood straight and put my hands inside my hoodie's pocket. Yes I bought it kase malamig pala nag off shoulder pa kasi ako.

"Where are you going?" Dad asked.

I sighed and gave him a bored look. "Grabbing some food. My stomach can't take any longer."

"Okay, just make it fast." Dad said, I just nodded and leave them there.

Umakyat ako sa second floor to find some machine.

"Here we go." I said before getting the can of soda.

There's no food in here. Well, what do I expect?

After taking a sip on it i decided to go back. Bakit ba kasi hindi sila nagdala ng pagkain? Ako tuloy ang nagdudusa sa gutom.

Habang naglalakad papunta kila chairman ay tanaw ko na ang tatlong kumag. I smiled while looking down. Alam ba nilang anak lang ako sa labas? na kapatid lang nila ako sa ama?

Nakita ko kung pano sila salubungin ni Akasha, May kirot sa puso ko at pangungulila. Kailan ko kaya makikilala ang tunay kong nanay?

I must've been really good at hiding my emotion 'cause no one can feel how sad or lonely I am.

Ilang kilometro ang layo ko sa kanila ngunit kita ko ang saya sa mga mata ng chairman. Ni minsan ay hindi niya nagawang ibigay ang ganong kasayang ekspresyon sa 'kin.

"Am I even belong to their family?" I whispered and turned back, mauuna na lang ako umuwi.

I'm about to walk away when suddenly my phone rang.

Dad's Calling....

I turned my head to them and I saw how worried dad's face, hindi naman ako nawawala.

I answered his call and sighed.

"What?" I murmured.

"Where the heck are you?"

"Parking lot." I lied.

"What are you doing there?" Dad asked again, I looked at their direction and I saw that all of them are looking at dad, mga chismosa.

"Going home, what's with that question?" I irritatedly said.

"No, get back here." Maotoridad niyang utos, I sighed.

"I'm hungry na okay?" Pag dadahilan ko pero agad na kinuha ng kuya ko ang cellphone mula kay daddy.

"Hey little sis get back here, sabay sabay tayong kakain." Kit said. I saw how his smile formed from his face.

"Fine." I said and walked slowly towards them and let my emotion fade.

"She's here!" Kit shouted.

"Hey." Sunod na sambit ni Kael, kasunod non si Kia.

"You're not that Important to make us wait." Chairman said. He's starting it AGAIN!

"Bakit?" Tinignan ko siya. "Sinabi ko bang hintayin ninyo ako?"

"Aba bastos k--"

"Lolo that's enough, let's go." Kia said, really?

"Pagsabihan mo yang bastarda mo Kelton!" Nang gagalaiting sambit ni Chairman na lalong nag pakulo ng dugo ko.

"Who are you talking to Chairman?" Kit asked. So they don't really know?

I saw how my two elder sibling reacted the same as Kit.

"Iyang babaeng yan." Sambit ng Chairman sabay turo sa akin.

"Kung wala kang magandang sasabihin pwede bang itikom niyo na lamang ho ang bibig ninyo?" Walang gana kong sagot.

"Hey that's enough." Kael said.

"Alam kong bastarda ako pero hindi mo kailangan ulit ulitin yon sa pagmumukha ko dahil ang kasalanan nila ay hindi ko kasalanan!" Inis na sigaw ko at biglang natigilan dahil sa sariling salita.

Lahat din sila ay natigilan.

"Bakit ba ako lagi ang sinisisi niyo pag dating sa ganitong bagay! Kung nagagalit kayo at sinasabi na sana hindi na lang ako ipinanganak--" Tumigil ako saglit at tumingin sa kanila, naramdaman ang pag tulo ng mga luha ko.

"Ganon din ako sa sarili ko... Dahil lagi ko ding hinihiling na sana hindi na lang ako isinilang sa mundong to." Pahina ng pahina kong sambit.

Nakita ko ang pagtulo ng luha ni Kia at ni Akasha. Ramdam ko din ang awa sa mga mata nila, at hindi ko kailangan iyon.

Napukaw lahat ng atensyon ng mga tao sa amin. Ang Chairman naman ay natahimik din.

"Welcome home my dear siblings."

Agad kong pinunasan ang mga luha ko at tumalikod upang maglakad papalayo. Narinig ko pa ang pag tawag nila ngunit hindi ko na iyon pinansin.

I never knew that this day will come... The day that I will say those words infront of them.

I got inside my mustang and drove away where someone can't find me. I grabbed my phone and dialed his number.

"Oh yeah Drave.. that's so good oh.." I heard a girl's moan...

"Shh be quiet they might hear us-- ohhh!" A-and t-that's... D-draven..

I ended up the call and drove so fast. No it can't be! Damn! Why am I hurt? He's just a friend! Why?

Nasasaktan ako.... Sobrang sakit. His moan is like a knife that stabbing me to death.

Why do it has to ended up like this? His my friend not my boyfriend! But.... Why am I hurt? Why am I even doing...

Sa pagkatulala ay hindi ko namalayan na naka red light pala. Isang malaking bus and sumalubong sa akin kasabay non ang pag lamon ng dilim sa paligid..

Just How Fast The Night ChangesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon