He's my happy ending

Chapter 14 (Unexpected Feeling)

Faye's Pov

Hindi ko alam kung bakit ang sakit ng dibdib ko nang makita siyang buhat-buhat si hannah papuntang kwarto.

Hindi ko alam kung dapat ko ba itong maramdaman. At hindi ko rin alam kung dapat ko bang ipagpatuloy ito. Masasaktan si Hannah, or should I say ako ang masasaktan :(.

 Hindi ako mapakali dito sa labas ng kwarto, kanina pa ako paikot-ikot dito simula nang pumasok sila dun.

"Hey!"

dugdug

dugdug

dugdug

Sh*t!!!

Huminga  muna ako ng malalim bago humarap sa kanya. "How is she?" mataray kong tanong sa kanya

Pero sa halip na mapang-asar ang bumungad sa akin, Isang malungkot na mukha ang nakita ko. "Hindi ko alam, kung ano ang gagawin ko, kapag nawawala lang ako sa paningin niya, nagwawala na siya agad. Mahal ko na si Hannah, I want her to smile, I want her to forget all the pain. I want her to--"

Bigla ko siyang yinakap! "I'm here, I---I'll help you"

Hindi siya makagalaw, dahil sa higpit ng yakap ko.

Yakap ko!?

Dali-dali akong humiwalay sa kanya." Ahm  ano kase--"

"Thanks Faye, mabait ka din pala :) " pilit niyang ngiti.

"Wa--wag ka mag-assume, I'm just doing this for my sister! Hmft!" pagtataray ko sa kanya

"I know :) Uuwi muna ako Faye"

Aalis na agad siya?"Ahm" Sh*t!! ano sasabihin ko?

Tumingin siya sa akin nang nagtatanong.

"Ahm ano.....kase......si..." sh*t!

"Just tell her, na umuwi lang ako, but babalik din ako agad"

"Ahm yeah, Pe-pero ikaw na ang maysabi, na kapag hindi ka niya nakikita, nagwawala siya. Bakit hindi ka na lang muna mags--stay dito?"

Nagulat siya nung sabihin ko yun."Are you sure na okay lang akong  nandito? Na mag stay? Naalala ko nung last meet natin, parang ayaw mong nag eexist mukha ko dito sa mundo. Bakit parang---"

Yeah right! At hindi ko alam kung bakit nag-iba ang ihip ng hangin."Para kay Hannah." tipid ko na lang sagot sa kanya."Kung kailangan mo nang damit, sa kwarto ni hannah, meron dun, sige pasok na ako sa kwarto ko."

"Faye wait" kapit niya braso ko

Hindi ko alam kung namali lang ako ng pakiramdam, pero ramdam kong may kuryenteng dumaloy sa balat ko.

Hindi ko alam kung paano na ako mag-aact sa harapan niya, hindi ko na rin alam kung kaya ko pang-itago ang nararamdaman ko sa kanya.

Dahan-dahan akong humarap sa kanya na parang slow mo.

"Ranzel?"

And there she is,

Naramdaman ko ang unti-unting pagbitiw niya sa akin </3

"Hannah" yung boses niyang nag-aalala "Bakit tumayo kapa? Sana tinawag mo na lang ako"

"Ano kaba :), I'm perfectly fine, nakakakilig naman yang pagiging concern mo Ranzel hihihi" 

"Tsk! :)"

"Ranzel? Gusto kong kumain sa labas kasama ka" At nagpout yung kapatid ko.

Nakakatuwa silang tingnan, parang nanunuod ako ng movie, pero sa kabila nun ay nasasaktan din ako.

"Faye?"  tawag niya sa akin

"Go ahead :), Naalala ko may dinner date pa pala ako. Paki-ingatan na lang siya"

"Okay then, wait me here Ranzel mag-aayos lang ako" at pumasok na ang kapatid ko.

Papasok na rin sana ako sa kwarto ko nang magsalita siya. "You okay?"

"Ha?"

"I'm asking if you're okay? Kanina ka pa hindi mapakali"

"Ahm wala ito." At dali-dali na akong pumasok sa kwarto ko, at nilock yun, saka sumandal.

Dug dug dug

dug dug dug

dug dug dug

Napansin niya kaya yun? SH*t ano ba kase nang nangyayare sa akin? Dapat galit ako sa kanya, pero bakit nag turn sa ganito. Kailangan ko itong pigilan hangga't maaga pa.

"Ate?"katok ni Hannah sa pintuan, mas pinili kong hindi sumagot "Alis na kami, ingat ka mamaya"

Narinig ko na lang yung yabag ng paa nila palabas. Halata mo na sa boses ni Hannah na masaya na talaga siya. Pero alam kong sa sarili ko na nasasaktan ako. Bakit ngayon pa? Siguro'y dala lang ito ng ilang taon walang boyfriend. Masyado akong nafocus sa trabaho. Kailangan kong mag unwind.