snowdrop | l.s.

xviii

sevgili günlük,

hayat hep böyle, oyun mu oynamayı sever bizimle?

umudumuz varken onu tamamen yok eder, onu tam yok ettiği anda da yeniden yeşermesi için bir şeyler yapar.

neden mi böyle düşünüyorum? çünkü prens louis'yi yalnızca hayallerimde benimle birlikte yaşatabileceğimi fark ettiğim anda, kendisi beni odasına çağırdı.

ve bu ufacık, oldukça sıradan emirle bile; umutlarım yeniden yeşerdi. kahretsin, birazdan sarayın iştihamlı koridorlarından geçerken nefeslerimin sıklaşmaya başlayacağını biliyorum. yine heyecanlanıyorum, yine onun karşısında küçük düşmeye hazırlanıyorum.

tek dostum, ufak günlüğüm; ben bir prense çok aşık oldum ve bu aşk beni günden güne bitiriyor.

1504, 21.10