trafik kazası geçirdikten sonra ''the choice of roses'' adlı romanın baş kötü kadını ''Emma Watson'' olarak uyandım.
bunu fark ettiğimde 5 yaşımdaydım ve hazin sonumdan kaçınmak için bir dizi çalışma içine girdim
eğer başarısız olursam diye kılıç ö...
Bugün bana silahşörlük öğretecek olan öğretmen ile tanışacağım, babamdan duyduğuma göre kırklı yaşlarındaymış ve bizim şovalyelerimiz içinde ünlüymüş o yüzden Bayaa heyecanlıyım... (๑>◡<๑)
Hemen yatağımdan kalktım, üstümü giyindim, yemek odasına gittim, kahvaltımı yaptım ve sonra babamın bana özel tahsis ettiği eğitim alanına gittim ama orada kırklı yaşlarda bir amca bulmak yerine beyaza yakın sarılıkta rüzgarda süzülen up uzun sırma saçları olan cam gibi narin ama bir avcı kadar da keskin bakışlı, hafif kaslı yirmi yaşlarında gibi gözüken bir adam buldum ilk önce şüphelendim ama gözündeki yarayı görünce babamın:
Bir düelloda sağ gözünden ağır yaralandığını hatta biraz görme kaybı yaşadığını ama bu kaybı kulakları ve koku duyusuyla kapattığını bu yüzden şovalyelerimiz arasında ünlü olduğunu söylediğini hatırladım. Ve bundan sonra sahanın ortasında olan bu adamın ünlü Axel Boris yani benim öğretmenim olduğuna ikna oldum.
Ona doğru yaklaştım. Bu gören Axel :
'hoşgeldiniz leydim'
Emma:'hoşbuldum sir Boris'
Axel:'o zaman ilk dersimize başlayalım'
Hemen tahta kılıçla eğitime başlarız sanmıştım ama bana
'leydim silahşörlük öğrenmeye başlamadan önce kaslarınızı güçlendirmemiz gerek' dedi.
Ve ilk dersimiz başladı tamı tamına iki saat ısınma hareketleri yaptık ve artık benim tükendiğimi gören Axel :
Bütün kaslarımın kemiklerimden ayrıldığını hissettim hatta acaba bu işe girişmese miydim diye bile düşündüm ama bu konuda yakınma ve düşünme gibi bir lüksümün olmadığını hatırlayınca sessiz sakin acımı çektim.
Ve ancak 4 ay sonra tahta kılıçla eğitime geçebildik 3_3
Haftalar, aylar, yıllar çabucak geçti ve 12 yaşıma geldim burda tam 6 yıl geçirdim ve tabii ilerleme kaydettim bana en saçma gelen şey ise etrafdakilerin bana dahi demeleri, yaşıtlarıma nazaran ben bu hayattaki eğitimimi neredeyse tamamladım. Bana yeni öğretilen bir şey yok burda tabi silahşörlük gibi derslerim dışında ama o derslerimde de doğuştan gelen yeteneklerim olduğunu farkettim. vücudun orijinal sahibi bile bilmez fakat bu benden resmen silahşörlük konusunda bir dahi, e zaten matematik, edebiyat gibi derslerin ben 12 yıl eğitimini aldığım için o derslerinde de yaşıtlarımdan daha iyiyim tabii ki buda insanların bana dahi demesine yol açtı evet onları anlıyorum ama hala bana şaçma geliyor çünki ben 12 yaşında bir çocuk değilim ruhum 18+12 ama bunu bilmiyorlar.
Aaa bu Arada abilerimden evimize yakında bir misafirimizin geleceğini duydum acaba kim gelecek???
