The Missing Ingredient

Ingredient 4 - BOYBestfriend

NANA’S POV

KRRRRIIIIINNNNGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!! KKKKRRRRRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNGGGGGGGG!!!!!!!

(-___-)

KRRRRIIIIINNNNGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!! KKKKRRRRRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNGGGGGGGG!!!!!!!

(O__-)

KRRRRIIIIINNNNGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!! KKKKRRRRRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNGGGGGGGG!!!!!!!

(-__O)

KRRRRIIIIINNNNGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!! KKKKRRRRRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNGGGGGGGG!!!!!!!

(-__-)

KRRRRIIIIINNNNGGGGG!!!!!!!!!!!!!!!! KKKKRRRRRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNGGGGGGGG!!!!!!!

OO NA!! GIGISING NA! (>.<)

Ginalaw ko yung braso ko at inabot ang alarm na katabi ko. Agad ko namang napansin ang sticky note na nakadikit sa noo ko.

Bumangon ka na dyan.

Late ka na.

-          Yuki

(-__-)

“Salamat sa pagpapaalala, Yuki. Ang buti mong kaibigan. Sarap mong ipasok sa oven at gawing cake. Hopia ka! Di mo man lang ako ginising kahit bago ka man lang umalis! Ano pa’t dito ka sa bahay natulog??? HAAAA???!!!”

….

….

(-__-) Tama na. Mukha akong timang na sinisigawan ang sticky note. Ang aga aga, mukha na kagad akong takas sa mental.

Bumangon na ko sa kama at pumuntang banyo para maligo at kung anu ano.. Kung nakalimutan niyo kung bat dito natulog si Yuki, pwes alalahanin niyo. Tinatamad ako magpaliwanag. Aga aga dami niyong tanong.

A/N: Pasensya na po kayo. Sadyang tamad lang si Nana sa umaga. OI! Severina! Wag kang tamad jan ah! Gusto mong magdisappear?!

JOKE LANG. (^__^)V  Wag kayo magalit. Peace tayo.

Nanood nga kami ng Walking Dead kagabe di ba? Yun kasi ang weird na paraan ni Yuki sa pagkocomfort sa akin eh. Effective naman eh. Maimagine ko ba naman na kinakain si Paolo at Joyce ng mga zombie, ang saya lang.  >evil laugh< (Joke lang yung part ni Paolo.)

Kinuha ko na yung gamit ko at lumabas na ng kwarto. Siyempre, kusina ang derecho ko.

“Good Morning.”  bati sa akin ni Otep, bunso kong kapatid, na mukhang tapos na mag almusal at aalis na.

“Alis ka na?” tanong ko sa kanya sabay umupo sa upuan. Nakita ko namang scrambled egg ang almusal. Napangiti ako at nabuhayan. Peyborit ko to eh. (*o*) Gusto niyo?

“Hindi ba obvious?” Masungit niyang sinabi.

“Ah. Okay. Ingat. ” Yan na lang sinabi ko. Ayoko patulan ang pagiging ‘batang menopause’ niya. Masisira lang ang umaga kong pinaganda ng scrambled egg. (^______________^)

Hindi na siya sumagot at tuluyan ng umalis. Ako naman tuloy sa pagkain ng scrambled egg ko.

>subo<

>nguya<

>lunok<

>repeat 10 times<

 “NANA!”

“Mmmm?” Lumingon ako sa pinto at nakita ko ang isa ko pang bestfriend na sing taas ng everest ang buhok, si Mark.