Tamamen texting olmayıp arada da düz yazılar olan bir fic. Yoonkook ve vmin'i eşit ağırlıkta işlemeye çalıştım. Umarım eğlenerek okursunuz.
İlk Yayım: 30 Nisan 2021
Son Yayım: 5 Aralık 2021
#4-taemin
#1-kookga
#2-vmin
#6-yoonkook
Hastaneden sonra Yoongi'yi kendi evime getirmiştim. Bacağı ve parmağı kırık olduğu için kendi başına asla kalamazdı. Omzundaki ağrıya da baktıklarında doktor sol omuzunda arka labra yırtığı teşhisi koydu. İleriki zamanlarda ameliyat olması gerekiyormuş. Ama ilk önce kırıklarının iyileşmesi daha iyi olurmuş.
İç çekip, sırtına bir tane daha yastık koymak için yeltendiğimde beni durdurdu. "Bebeğim rahatım ben, eğer onu koyarsan ve daha fazla etrafımda dolanırsan rahatsız olcağım. Yanımda dur ve saçlarımı okşa hadi." başucuna geçip kafasına sarıldım hemen. "Sen nasıl istersen aşkım." yavaş yavaş yumuşak telleri parmak aralarımdan geçirirken burnuma gelen kokuyla gülümsemeden edemiyordum.
Hastaneden gelir gelmez saçlarını yıkamış, benenini ıslak bezle silmiştim. Saçları da benim kullandığım şampuan gibi kokuyordu! İkimizde mayışırken birkaç dakika zor dayanıp uykuya daldık.
***
"Kook, Jungkookie. Uyan hadi, geç olmuş."
Yoongi'nin dürtüklemesiyle gözlerimi açtım. Ama etraf karanlıktı. Ne ara hava kararmıştı ki? Bir dakika... saat kaç?! Tanrım, Yoongi'nin ilaçlarını unuttuğuma inanamıyorum. Hızla ayağa kalkıp ışıkları açtım ve duvardaki saate baştım. Siktir ya, saat 7 olmuştu. Yoongi'nin ilaçları 8'de içmesi gerekiyordu yani bir saat vadı daha fakat benim yiyecek bir şeyler hazırlamam gerekiyordu.
"Çok üzgünüm sevgilim, uyuya kalmışım. Hemen yemek hazırlıyorum bekle sen. Evde televizyon yok ama dur diz üstü bilgisayarım var. Onu getiriyim video falan izle." bir şey demesine fırsat vermeyip odamdan PC'yi getirerek önündeki sehpaya koydum.
"Şifresi 9397." yanağından kocaman sulu bir öpücük çalıp mutfağa koştum. Ona ne kadar iyi bakarsam o kadar çabuk iyileşirdi. O yüzden elimden geleni yapacaktım, her anlamda. Temizliğidir, yemeğidir, bakımıdır yapacaktım işte her şeyini.
4 AY SONRA
"Güzelim alçı çıktı işte, kendim yürüyebiliyorum artık."
"Doktor, yine de üstüne çok yüklenme, dedi. Seni sırtıma almadığıma şükret."
"Güzelim şu abartma huyundan neden bir türlü vazgeçmiyorsun ki? İyiyim işte ben, endişelenme bu kadar."
"Daha fazla konuşma da tüm ağırlığını bana ver. Bak kaç dakika geçti arabaya ulaşamadık." dediğimi umursamadı. Hatta tam tersini yaptı ve topallayarak çıkışa doğru koşmaya başladı. Çıldıracağım şimdi! Ben ne diyordum o ne yapıyordu!
"Yoongi! Yoongi dursana sevgilim!" sevgilim dememle durup gülümseyerek bana döndü. Bu sırada çoktan hastaneden çıkmıştık. "Öpsene bir de beni." dediğiyle şaşırıp utanmıştım istemsizce. Evet sevgili olduğumuzu haykırırdım çünkü bu çok doğal bir şeydi. Seviyordum sadece. Ama insanların içinde öpemezdim ki.
"Saçmalama, bin arabaya hadi." kapısını açıp oturmasında yardımcı oldum. Geri çekilmeden de dudaklarına kısa bir öpücük verip kendi yerime geçtim. Bozulmuştu çünkü, biliyorum ben malımı. "Nereye gidelim?" sorusuyla şaşırdım.
"Eve tabii ki de." arabayı çalıştırıp sürmeye başlamıştım. "Ne? Asıl sen saçmalama. 4 ayın sonunda alçım çıkmış, yürüyebiliyorum ve sen eve gitmekten bahsediyorsun. Kafeye falan sür bari." yakınmasına güldüm.
"Ben de evede, uzun bir sürenin ardından biraz eğleniriz diye düşünmüştüm. Ama sen bilirsin. Okulun yakınındaki kafeye gidelim o zaman.
Gözlerini kocaman açıp elini nereye koyacağını bilemezken saçlarını karıştırdı. "Siktir eve gidiyoruz hemen!"
*** -herkes smut olacağını anlamıştır diye düşünüyorum. Acaba diyorum diğer bölüm açık açık smut mu yazsam? Ne yapayım sizce? İma yeterli derseniz bana uyar fldmfkdmfözai.
-kısa oldu bir de, pardın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
