Tekrardan sordum
"Ne istiyorsun benden!"
Daha yumuşak bir sesle
"Ben seninim" dedi.
Anlam veremiyorum, ne demek bu, yani birisi neden benim olabilirki acaba başka bi anlamda mı söylemişti? Tekrar tektar ve tekrar sordum ama sesi çıkmıyordu. En sonunda neler olduğunu anlayamamışken ağlamaya başladı.
Kaba bir sesle
"Neden, neden, neden!! Neden başıma bunlar geldi. Bu insan kim, ailem yok başıboş kaldım. Ve sana gelince senin isteğini henüz anlayamadım ama sanırım sapığın tekisin!" dedim.
En sonunda annem ve babamın ölü bedenlerine bakarak
"Görüşürüz anne görüşürüz baba" dedim ve karanlığa doğru koşmaya başladım.
Hiçbir yer gözükmüyordu hiçbir ses duyulmuyordu. En sonunda koşarken kendimi yerde buldum. Ayağa kalkarken yine bir ses duyulmaya başladı
"Bu kadar hızlı koşma bir yerini inciticeksin"
kelimeler duyulurken ses dahada yaklaşmaya başladı.
"Sana zarar vermeyeceğim"
Çok korkmuştum kalbim çok hızlı atmaya başladı zar zor nefes alıyordum. Arkamı döndüm ve o ordaydı!
Ağlaması kesilmişti zararsız birisine benziyordu. Hâlâ çok korkuyordum titreyerek ona yaklaştım.
"Lütfen peşimi bırak!!"
Bu söylediğimin üzerine üzülmüş gibiydi ama o anda hiçbirşey düşünecek durumda değildim.
Bir anda dizlerini birleştirip yere eğildi kafasındaki tacı çıkarıp, dizlerinin üzerine koydu sanki mahcup olmuş gibiydi. Ve sakin bir sesle "Aida tek isteğim arkadaşın olmak sana bir zarar vermeyeceğim. Çünkü senin iyi olmanı istiyorum"
Bu söyledikleri yalanmıydı yoksa gerçekten beni bu kadar önemseyen birileri varmıydı...
Biraz sakinleşmiştim.
"Sendemi yanlızsın?"
diye sordum.
Ayağa kalkarak "Artık değilim" dedi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayali Arkadaşım
Bí ẩn / Giật gânAida şizofreni olan bir kızdır ve onun tek arkadaşı onun hayal gücünden ibarettir... Bu benim ilk hikayemdir tamamen kendi kurgumdur çalıntı değildir. Umarım severek okursunuz^^
