Hayali Arkadaşım

2. bölüm

Uyandığımda araba paramparça olmuştu kollarım yara içindeydi ve yoğun bir kan kokusu vardı. Arabadan çıkabileceğim açık bir yer buldum ve çıktım, uçurum gibi bir yerdeydik. Arabaya baktığımda annem ve babamı kanlar içinde buldum.

Bir anda tüm hayatım paramparça oldu. Ellerim titriyordu, annem ve babam yoksa yaşamanın ne anlamı vardı ki? Gidip daha yakından baktım sanki yapayanlız kalmıştım, bu dünyada tek başıma, sadece ben. Vücutları buz gibiydi istemsizce gözyaşlarım akmaya başladı, etraf bomboştu hiç kimse gözükmüyordu arabadan zar zor yastığımı ve battaniyemi çıkarıp çimlerin üzerine serdim.

Hiçbir iletişim cihazı çalışmıyordu hepsi kırılmıştı kimseye ulaşamazdım. Anneme ve babama son iyi geceler öpücüğümü verirken içim kan ağlıyordu. Çimlerin üzerinde hazırladığım yere yatıverdim.

Artık kimsesizim, ölsem daha iyi olur hayatım

Tanrım bunu bana neden yapıyorsun?

Ben neden bu acıları çekiyorum?

Annem ve babam bunları hak etmedi!

Tek istediğim annem ve babamla güzel vakit geçirmekti aile olarak, hep beraber...

Gözyaşlarım akarken yakınlardan narin bir insan sesi geldi.
"Yanlız Değilsin..."

Titreyen sesimle
"Kim var orada!" diyerek bağırdım.

Ses yakınlaşmaya başladı. Bu bir erkek sesiydi ve bir anda yattığım yerden ayağa kalktım. Ve tekrar bağırarak.
"Neredesin" dedim

Ses yaklaştı
"Arkandayım"

Bir anda irkildim ve arkamı döndüm. Bir erkek silüeti kafasında pembe güllü olan bir taç vardı yüzünde kelebek desenleri vardı gerçekten çok güzeldi. Sesim istemsizce daha çok titremeye başlamıştı...

Titreyen sesimle
"Ne istiyorsun benden" diyebildim ancak.

Bana cevap olarak
"Senden istediğim tek şey arkadaşın olmak yanlız olmanı istemiyorum Aida" dedi. Anlamamıştım birisi neden benim arkadaşım olmak istesinki? Bu çok saçma! dakikalarca boyunca birbirimize baktık. Amacını anlayamamıştım sapık mıydı? Yoksa gerçekten arkadaşmı arıyordu?