Köpüğün dartın altına gitmesiyle annemin yok olmasını bağdaştıramadım. Sonra yeniden evin icerisinde annemi aramaya başladım. İlk önce annemin yatak odasına gittim. Orada da yoktu. Sonra odama,salona ve diger butun odalara baktim.
YOK!YOK!YOK!
Annemi kaybetmek istemiyordum. Babamdan sonra bu olmaz. Ağlamaya başladım.
-Ben Christina ve ben çok gūçlūyūm. Ben hiçbir şeyden korkmam,korkmamalıyım.
İpucu aramak icin dartin yanina tekrardan gittim. Ípucu aramaya başladım ama hiçbir şey yoktu. Aslında gercekten ipucu olup olmadigini bilmiyorum. Sadece bir kuruntudan ibaret olabilir. Her deliğe baktım. Köpük burada bitiyorsa kesin bir ipucu olması lazım. Ama nedense yoktu. Sinirlerim çok bozuldu. Neyse artik derin bir uyku cekmeliyim ve dikkatimi vermeliyim. Yatağa korkulu bir sekilde yattim. Düşünebildigim tek şey yarin her şeyin daha iyi olacagi...
-----------------------------------------------------------------
Sabah korkulu bir sekilde kalkmistim. Rüyamda annemi görmüştüm. Eyvah! Saat kaç olmuş ? Okula geç kaldım!
Hemen kiyafetlerimi giyinip disari ciktim. Neyse ki okul yakindi. Okula vardigimda birinci dersin 20 dakikasi gecmisti. Hoca çok kızdı. Bu kadar olay üstüne bir de azar işittim. Zaten depresyondan depresyona girip çıkıyorum.
Okuldan çıkıp eve doğru gidiyordum. Karşımdan gelen yakışıklı bir cocuk gordum.
Yavaş yavaş yanıma geldi:
-Nasılsın güzellik?
-Seni tanımıyorum. Konuşmakta istemiyorum. Çekil önümden.
Çok yakışıklıydı ama tanimadigim biriyle konusamazdim.
Birden gös göze geldik.
Bana:
-Tanışabilir miyiz?
-Tanışalım o zaman?
-Benim adım Marcus.
-Benim adım da Christina.
-Benim gitmem gerem görüsüruz.
Eve dogru yola koyuldum. Eve gidince ne yapacaktim acaba?
Aaaa!! O da ne? Marcus beni takip ediyor.
Arkami dondum ve ona:
-Sanirim sen benim pesimi birakmayacaksin!!!
Beni gorur gormez AVM'ye girdi. Ben de onun peşinden AVM'ye girdim. Çunku beni neden takip ettigini ogrenmem gerekliydi. Iceriye girince kostugunu gordum. Ben de pesinden kostum. Bir tane dukkana girdi. Ben de dukkana girdigimde kiyafet aliyor numarasi yapiyordu. O gormeden gizlice kiyafetlerin arasina saklanarak yanina gittim.
Ayaga kalktim ve ona:
-Beni neden takip ediyorsun?
-Seninle arkadas olmak istiyorum.
Benimle arkadas olmak icin mi takip ediyor? Arkadas olmak icin insan birbirini takip eder mi?
ÇOK SAÇMA!!!
Ona:
-Ama zamanim yok cok ama cok onemli islerim var.
-Ne gibi?
-Bunu sana soyleyemem.
-Neden?
-Olmaz iste.
-Tamam sen bilirsin.
-Bizim eve gelmek ister misin?
-Olur.dedi gulumseyerek.
Birden neden onu cagirdigimi dusundum. Ama soz agizdan bir kere cikar. Artik coktan davet etmistim. Ama nasil agzimdan boyle bir sey cikar??
ANNEM KAYIP!!!
Eve gidince annemi aramam lazimdi. Ama simdi o gelince nasil arayacaktim? Yol boyunca bunu dusundum. Kendisi onu cagirdigima o kadar mutlu oldu ki ona baktigim her an bana gulumsuyordu. O kadar buyuk gamzeleri vardi ki gulusunu en guzel kilan oydu.
Eve vardigimizda onu salona goturdum. Cunku annem icin ipucu aramam gerekliydi. Onu salona biraktim. Ben de bodruma indim. Bakindim ama ipucu yoktu. Çildiracaktim!!!
Kendi kendime soylenmeye basladim. Arkamdan hafif bir ses duydum. Arkami dondugumde Marcus'u gordum.
Beni nasil buldu? Acaba kendi kendime annem hakkinda soylenirken beni duydu mu ?
Ona:
-Burada ne isin var?
-Annen hakkinda soyledigin seyler dogru mu?
-Bunu neden ogrenmek istiyorum.
-Sana yardim etmek istiyorum.
-Ama seninle alakali bir sey yok.
-Ama yardim etmek istiyorum!!!!
Bana cok yardim etmek istedigini anladim. Gozlerine bakarak anladim. Ona anlatmam gerekliydi. Cunku ondan baska kimsem yoktu.
Anlatmaya basladim.
-Siyah bir golge gordum. Ayni gun film izlerken ciglik duydum. Sonra annemi bulamadim ve en son bu bodruma geldim cunku mutfaktaki kopukler buraya geliyordu ve ben de annemi en son mutfakta gormustum.
Basimdan gecen her seyi ona anlattim.
Bana:
-Sana yardim edecegim. Kopukler seni en son bodruma goturduyse bodrumda arastirma yapmaliyiz.dedi.
-Tamam.dedim.
Bodrumu arastirdik fakat hicbir sey yoktu. Bodrumda bir sey bulamayinca umidimizi kesmedik. Bu sefer evi aramaya basladik. Annemin odasina gittik. Masanin uzerindeki kahve dokulmustu. Ne yani annem en son burada miydi? O zaman mutfaktaki kopuk izleri ne oluyordu? Bunu arastirmamiz lazimdi.
Marcus:
-Bu dokulen kahve de neyin nesi?
-Bilmiyorum ama bir insan ayni anda farkli yerlerde olamaz mantikli bir aciklamasi olmali.
Ama annemi bulmadan dokulen kahvenin gizemini anlamak cok zordu.
Obur odalari gezmeye basladik. Salona gittik. Televizyon acikti ama sesi sonuna kadar kisiliydi. Ne yani simdi de uc yerde birden olmasini nasil bekleriz?
Mantikli bir aciklamasi olmali. Peki neden ben televizyonun acik oldugunu anlayamadim? Belki de sesi kisıktir ondan.
Son gittigimiz yer ise tuvaletti. Isigi acikti. Bu annemin odasindaki tuvaletti. Ama annem kacirilmadan once dort farkli yerde nasil olabilirdi? COK SACMA!!!
Su an elimizde 4 farkli ipucu var. Birincisi kopukler, ikincisi dokulen kahve,ucuncusu acik televizyon dordunucusu ise isigi acik olan tuvaletti.
Hepsinin mantikli bir aciklamasi olmali. Butun evi gezdik ama dokulen kahve,acik televizyon veya isigi acik olan tuvalet hakkinda hicbir sey bulamadik. Yolun basina donmeye karar verdik. Yani bodruma gitmeye karar verdik. Tam bodruma inecekken sari isik tekrardan ortaya cikti. Hemen cok hizli bir sekilde kostuk. Tam indik ki sari isik gitti. Etrafa bakinmaya basladik.
Az sonra Marcus seslendi ve hemen yanina gittim.
-Christina bu ne?
BU BİR NOTTU!!!
