1

8 3 0
                                    

Mekandan dışarıya çıkınca gözlerimi kapatıp yağmurdan sonraki o mis gibi kokuyu içime çektim. Hava artık serindi. Yani buraya göre.
Portland'ın sokaklarında yürürken Portekiz'e geri dönme isteği ile yanıp tutuştuğumu fark ettim. Kemiklerime kadar sıcaklığını hissetmek istiyordum şuan. Fakat aramızda 5674 kilometre vardı. Bu sayı uçakla, eğer tüm şartlar normalse 7 saatlik bir yolculuk demek.. Özlemle derin bir nefes aldıktan sonra yavaşça ileride duran taksiye doğru ilerlemeye devam ettim. Bindikten sonra kaldığım evin adresini verip arkama yaslandım.

Buraya geleli bir hafta oluyordu ve ben burada tek arkadaşım olan Chloe'nin bir arkadaşının öğrenci evinde kalıyordum. Chloe'gil Washington Üniversitesine iki saatlik bir mesafe uzaklıkta kıyı kesmine ve ormana yakın kasabayı andıran bir semtte oturuyorlar. Şuanlık evleri tadilatta olduğu için onlarda kalmak istemedim. Ve buradaki okulları da araştırma bahanesiyle arkadaşı Eva da kalmayı uygun gördüm. Okullar henüz açılmamıştı ve o yüzden arkadaşı evinin müsait olduğunu söyleyip kabul etmişti beni. Zaten kendisi de bir barda çalışıyordu o yüzden pek fazla denk gelmemiştik. Bu teklif benim için işime geldi çünkü otele bir geceliğine vereceğim paradan daha ucuza mal oldu.

Telefonuma bakınca Chloe'den 3 cevapsız arama ve mesajların olduğunu fark ettim. Araç yolda sarsmadan ilerlerken uyumamak adına saatin gece 3'e gelişini aldırmadan Chloe'yi aradım. Daha ilk çalış bitmeden cıvıl cıvıl sesi kulağımda yankılanmaya başladı.

C: Heeeyyy Adel!! Tanrı aşkına nerdesin çok merak ettim seni.

-Merhaba, taksideyim eve dönüyorum merak edilecek bir şey yok. Ne yapıyorsun?

C: Bu saatte ne yapılırsa onu yapıyorum! Sen ne halt ediyorsun yarın erkenden yola çıkman gerekmiyor mu?

-Normal insanlar uyur bu saatte ama senin sesin hiç uykulu gelmiyor Chloe, beni korkutuyorsun. Yoksa kendine bir erkek arkadaş mı buldun??

C: Sen buraya gelince göreceksin erkek arkadaşı! Ayrıca soruma cevap alamadım. Sakın bana vazgeçtiğini söyleme.

- Ya hayır tam öyle değil ama sanki gelmesem daha iyi gibi. Baksana bir haftadır sizin orda hiç ev bulamadım ayrıca buraların havası benlik değil sanırım yol yakınken Portekiz'e dönsem daha iyi olacak.

C: Adel, daha fazla saçmalamana tahammül edemeyeceğim. Ev bulamazsan bizim evimiz var. Annem ve babam bunu duyarsa eminim ki sana iyi bir fırça çekerler ayrıca yarın akşama kadar burada olmazsan her neredeysen seni bulur sürükleyerek bize getiririm. Konu kapanmıştır!

-Sanırım bana diyecek pek bir şey kalmadı. Yarın akşama kadar oraya gelsem iyi olacak çünkü sürüklenmek pek sevdiğim bir aktivite değil..
Dedim gözlerimi devirerek. Onunda bu cevabımdan sonra kıkırtısını duymak içimi rahatlatmıştı.

Chloe ve ben yaşıttık. Annesi Tina aşçımız, babası Martin ise şöförümüzdü. Ben tek çocuk olarak hep kendime Chloe'yi arkadaş görmüştüm. Şimdi 18 yaşımızdayız ve onlarla 4 yıldır görüşmüyorduk. Ebeveynlerim ayrılınca onlar da yıllardır yaptıkları birikimle burada  kendilerine bir hayat kurdular. Martin şuanda orman görevlisi olarak çalışıyor, Tina ise bir anaokulunda aşçılık yapıyor.

Bana gelince, anne ve baba diyemediğim iki yabancıyla büyüdüm.
Daha doğrusu büyüyemedim. Sıkışıp kaldım aralarında.

Dakota ve Alex birbirlerine çok aşık olarak evlenmişler. İki zengin ailenin aynı sitede büyüyüp, aynı okullara gönderdiği iki çocuk işte. Zamanında birbirlerine en yakın arkadaş olmuşlar ama zaman ilerledikçe bu masumane sevgi bambaşka bir şeye dönüşmüş. Diledikleri gibi güzel yaşamışlar aşklarını. Ailelerinin de desteğiyle evlenmeye karar vermişler ve evlenmişler. Belkide hep varlık içinde büyüdüklerinden dolayı kalpleri aç kalmış. Önce evliliğe ilk darbe gelmiş. İstedikleri halde 5 yıl boyunca çocuk sahibi olamamışlar. Bu süre zarfında her türlü tedaviyi denemişler fakat çözüm getirmemiş. Son çare bir bebek sahiplenmişler. Evet o benim.
Fakat yaşanan olumsuzluklar devam ettikçe etmiş. Daha güçlü olsun diye birleştirdikleri şirketleri iflasa sürüklenince artık kendilerine bile saygı göstermemeye başlamışlar. Kısacası arada evliliğe dair sadece o gün atılan imzalar kalmış.

TIMELESSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin