Geçmiş yıllardan geleceğe görev uğruna tekrar doğmak? Yeni yaşama alışma bir yandan görevini başarıyla tamamlayabilecek miydi?
Önünde bir sürü zorluk vardı fakat hiçbiri onu korkutmuyordu, sadece birinden çok korkuyordu; aşk. Aşk için nelere karşı...
Komutu verdiğinde olacakları izledi; alanda duyulan kılıç, acı dolu çığlıklar ve kan akış sesler, hepsi gürültü oluyordu...
''Durmak yok!''
Duydukları ses ile sinir ve bütün hınçlarını kullanarak kılıçlarını savurdular. Karşıdan onları izleyen ve komutları veren kişi ise yandan gülüş ile eserlerini izliyordu. Bu savaş sonrasında hayatta kalanlargörev alıp yaşamaya tekrardan diğer dünyada başlayacak, yaralı ve ölenler ise güçsüz kabul edilip, burada hayatlarına devam edeceklerdi. Bunları bildikleri için kanlarının son damlalarına kadar savaşanlar arasında, bunları saçma bulanlar da vardı ama yaşama tutkusu onları isyandan uzak tutuyordu...
''1...2...3''
''Süre bitti herkes dursun!''
Herkes soluk soluğa yere yığılırken, içlerinden favorisini arıyordu gözleri. Tabi ki de tek ayakta duran ve yorulmamış gibi gözüken tek kişi olduğundan uzun süre aramamıştı gözleri o'nu. Herkes nefretle, kıskançlık ile o'na bakarken, o umursamazlıkla denilecekleri bekliyordu. O'da tüm bunları saçmalık buluyordu, her ne kadar en güçlüleri olsa da saçma geliyordu...
''Siz yirmi kişi! Sizler bugünlük dinlenin, yarın sizlere görevleriniz verilecektir. Şimdi dağılın!''
Komutu duyanlar önünde eğilip odalarına çekilmişti. Komutları veren kişi ise, önünde ki yaralı ve ölenlere; tiksinir, nefretle bakmış ve o'da savaş alanından ayrılmıştı. Odalarına çekilenler ise son duydukları:
''1...2...3''
Ve çığlıklar olmuştu...
. 𓁹 . 𓁹 . 𓁹
霧隠シュラ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
