Geçmiş yıllardan geleceğe görev uğruna tekrar doğmak? Yeni yaşama alışma bir yandan görevini başarıyla tamamlayabilecek miydi?
Önünde bir sürü zorluk vardı fakat hiçbiri onu korkutmuyordu, sadece birinden çok korkuyordu; aşk. Aşk için nelere karşı...
"Anne ben o ses ve görüntüleri tekrar görmeye başladım."
"Bu sefer ne duydun?"
"Sanki bir şey hatırlatmaya çalışıyor gibi geldi anne bana 'görev' diyor. Anne ben korkuyorum."
Anne, kızının dediği şey ile donmuştu birkaç saniyeliğine. Kızının deli olmasından korkuyordu çünkü daha önce de küçük çocuğu bu şikayet ile annesine gelmişti. Ama anne kızı küçük olduğu için oyun oynadığını zannetmişti.
"Annem duyduğuna emin misin bak anneye oyun yapma çünkü önemli bir konu bu."
"Anne sen bana inanmıyor musun?" Demişti küçük kız gözleri dolarken.
Anne kızının gözünün dolduğunu görünce işin ciddiyetini anlamıştı. Çünkü bu zamana kadar kızının ağladığını nadiren görmüştü. Garipti kız, mesela düştüğünde bile acıyan yarası için ağlamamıştı, normal çocuklar gibi değildi; doktora sorduğunda normal bir şey olduğunu duyduğunda bir nebze içi rahatlamıştı annenin ama yine de garipsiyordu bu durumu.
Kadın düşüncelerinden sıyrılıp kızını tuttuğu gibi doğruca eve koşup kocasına haber verdi ve çocuk doktorlarına doğru yola koyuldular.
Küçük kız merakla ne olduğuna bakarken psikiyatri kelimesini duyunca korkmaya başladı çünkü ailesinin o'na inanmadığını ve o'nu deli hastanesine kapatacaklarından korkuyordu. Hızlıca annesine sarıldı küçük kız ve annesine deli olmadığını, o'na inanmalarını haykırdı.
Küçük kızın ailesi ve doktoru ağladığını gördüklerinde işlerin çoktan ciddiye bindiğini anlayınca psikiyatriden en yakın tarihe randevu alıp doktora teşekkür ettikten sonra evin yolunu tutmuşlardı. Küçük kız ise defalarca deli olmadığını söylese de hiç kimse o'na inanmamıştı.
シ︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
