[ មន្តស្នេហ៍លោកពូ ] ចប់✔️

[ ភាគទី​ ១៥​ ]​ "បើដឹងហើយនិយាយធ្វេីអី?"​ ថេយ៉ុង

រឿង​ មន្តស្នេហ៍លោកពូ​

< ហា៎សលោកពូថាម៉េច?? លោកពូដូចជាលេងសើចជាមួយនឹងខ្ញុំពេកហើយទេដឹង? > ជីមីន

< ពូអត់បានលេងសើចទេ > យ៉ុនហ្គី

< តែលក្ខខណ្ឌលោកពូនេះណាដូចជាលើសហើយ!! ខ្ញុំលែងចង់ញាំហើយខ្ញុំឆ្អែតហើយ > ជីមីន រៀបនឹងងើបចេញហើយតែនាយក៏ចាប់ដៃនាងតូចជាប់

< ទោះក្មួយមិនញាំក៏ក្មួយត្រូវតែធ្វើដែលព្រោះក្មួយរស់នៅទីនេះពូអ្នកគ្រប់គ្រងក្មួយ > យ៉ុនហ្គី

< ប៉ុន្តែលក្ខខណ្ឌនេះគឺលើសពេកហើយណាលោកពូ!!! > ជីមីន និយាយទាំងចងចិញ្ចើមឡើង

< នេះគេមិនហៅលក្ខខណ្ឌនោះទេ គេហៅថាជាទួរនាទីជាស្ត្រីមេផ្ទះ > ជីមីន

< ហ៎ាក!! ហើយចះុលោកពូមិនជួលអ្នកបម្រើ? ខ្ញុំមិនសូវជាចេះក្នុងការធ្វើការងារផ្ទះប៉ុន្មាននោះទេ ព្រោះកាលដែលខ្ញុំរស់នៅ Busan មានបាយញាំស្រាប់កន្លែងគេងស្រាប់មិនចាំបាច់រៀបចំខ្លួនឯងគឺមានអ្នកគ្រប់គ្រងរៀបឲ្យ តែលោកពូជាអ្នកគ្រប់គ្រងខ្ញុំហេតុអីក៏លោកពូមិនធ្វើ? > ជីមីន

< តមាត់ច្រើនណាស់ បើស្អែកមិនធ្វើទេក្មួយច្បាស់ជាមានរឿងជាមួយពូហើយ > យ៉ុនហ្គី

< ខ្ញុំមិនធ្វើ លោកពូជួលអ្នកបម្រើទៅ > ជីមីន

< បើពូជួលអ្នកបម្រើដដែល ពូឲ្យក្មួយធ្វើវាធ្វើអី? > យ៉ុនហ្គី សួរឡើងដែលធ្វើឲ្យនាងតូចចងចិញ្ចើមឆ្ងល់នឹងនាយតែម្តង

< ចះុ...ពេលដែលខ្ញុំត្រូវទៅរៀន? > ជីមីន

< គ្មានអ្វីពិបាកនោះទេ ព្រោះផ្ទះនេះនៅតែ2អ្នក ចឹងអាចនឹងទៅញាំបាយក្រៅបានហើយផ្ទះចាំក្មួយមកពីរៀនវិញក៏បាន > យ៉ុនហ្គី

< អត់...ខ្ញុំមិនព្រម > ជីមីន និយាយហើយក៏ឡើងទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនតែក៏ត្រូវចះុមកវិញព្រោះបន្ទប់ត្រូវជាប់សោរទាំងអស់នៅតែបន្ទប់របស់នាយតែប៉ុណ្ណោះ

< លោកពូ!!! > ជីមីន ស្រែកហៅនាយយ៉ាងលឺសឹងតែបែកភូមិគ្រឹះទៅហើយ

< បាទ!! > យ៉ុនហ្គី

< សោរបន្ទប់របស់ខ្ញុំ? > ជីមីន