A Reason To Continue [SakuAtsu Fanfic]

0.4

''Atsumu kapıyı açar mısın?''

Film izledikleri günün üzerinden yaklaşık iki ay geçmişti. İki aydır her şey çok güzeldi. Kiyoomi ile Atsumu iyice yakınlaşmışlar ve sık sık konuşuyorlardı. Zaten evde tek ikizler yaşadığı için Kiyoomi ve Rintarou da sık sık onlara kalmaya geliyordular.

Her şey çok güzeldi..tek bir şey dışında. Atsumu her ne kadar kardeşine ve arkadaşlarına belli etmek istemese de her gün onun için daha da zor oluyordu. Son günlerde fazlaca gelen öksürük krizleri artık daha da kötüleşmişti. Atsumu bunu saklamak için odasından çıkmamaya çalışsada, uzun süre kendisini odaya kitlerse bunun kardeşinin gözüne batacağını farkındaydı.

Şimdi de Atsumu ve Osamu kahvaltı yaparlarken Atsumu'ya bir anda öksürük krizi gelmişti. Atsumu hızlıca kalkıp kendini banyoya kitlemiş ve kendisine nefes alma şansı vermeyen öksürükleri aradında sakinleşmeye çalışıyordu.

''Atsumu lütfen şu kapıyı aç.''

Osamu kapıyı delicesine yumrukluyor ve endişesi sesinden belli olacak bir şekilde kapıyı açması için kardeşine ısrar ediyordu.

''Osamu b-ben...Ben iyiyim. Sakin ol.''

Atsumu'nun nefes nefese kalmış sesini duyması ile içinde biriken sinirle sesinin sinirli çıkmasına engel olamamıştı Osamu.

''Siktir ordan Atsumu iyi falan değilsin. Çık şurdan çabuk. Hastaneye gidiyoruz.''

Atsumu kardeşinin göremeyeceğini bilse bile kafasını olumsuz anlamda sallamıştı.
Ağzını itiraz etmek için açmıştı fakat diğerleri kıyaslı daha sert ve boğazını daha çok yakan bir öksürük ile hiçbir şey diyemeden tekrar öksürmeye başlamıştı.

Öksürürken canı o kadar yanıyordu ki kaşalarını çatıp gözlerini kapatmış, dizleri üzerinde yere eğilirken ellerini karnına dolamış ve sanki acısını geçirecekmiş gibi tırnaklarını kendisine batırıyordu.

Sonunda biraz sakinleştiğinde ağzına gelen acı metalimsi tadı anca algılayabilmişti. Gözlerini açtığında banyo zeminindeki kırmızılığı görmesi ile gözleri şaşkınlıkla açılmıştı.
Onu bu şaşkınlıktan sıyıran şey Osamu'nun kapıya sert bir yumruk atması olmuştu.

''Atsumu bana şu kapıyı kırdırtma.''

Duyduğu şey ile hemen kalkıp kolezitin yanındaki tuvalet kağıdından bir kaç parça alıp yerdeki kanı temizlemiş ve tuvalete atıp sifonu çekmişti. Daha sonra ise ağzını iyice çalkalayıp yüzünü yıkamıştı.

Derin bir nefes alıp gülümseyerek kapıyı açtığında kendisini yumruk yapılmış bir el ile burun buruna bulmuştu.

''Sakin ol şampiyon.''

Atsumu'nun dalga ile karışık söylediği şeye karşın ona sıkıca sarılmakla yetinmişti Osamu.

''Kapıyı bir daha kitleme. Beni korkutuyorsun.''

Atsumu hiçbir şey söylemeden Osamu'ya sarılmakla yetinmişti. Bir daha kitlemeyeceği konusunda söz veremezdi çünkü Osamu'nun az önceki görüntüye tanık olmasını istemiyordu.

''Kardeşlerin tatlı anını böldük sanırım Omi en iyisi biz gidelim.''

Duydukları ses ile sarılmayı bırakıp şaşkınlıkla arkalarındaki sesin sahibine, yani Rintarou'ya dönmüştü ikizler.