666 火 chittapon

1.2

Çanın çalmasıyla birlikte Chen kilisenin mermer zemininde, ellerinde güllerle uyandı. Gece boyunca kanayan ellerinden dolayı geceliğinin göbeğinde oluşan kan lekesi hala biraz ıslaktı.

Nina uyanmadan onun evine geri dönmesi gerekiyordu.

Yattığı yerden çabucak kalktı, kilisenin kapısına doğru koştu. Her zaman yaptığı gibi itmeye çalıştı kapıları ancak işe yaramadı. Kapılar kilitliydi.

Önce yaralarla kaplı avuç içlerine baktı Chen, sonra da arkasına dönüp kilisenin içine... Kilisenin öbür ucunda garip silüetler görüyordu. Kaşlarını çattı, her zamankinin aksine bugün yalnız değildi.

"Kim var orada?"

Chen'in sorusu kocaman kilisede birkaç kez yankılandı, birkaç dakika sonra da silüetlerden biri harekete geçti.

Kırmızı renkli kapüşonlu pelerini yüzü de dahil vücudunun her yerini kapatan kişi Chen'e yaklaştıkça Chen sırtı kilisenin kapısına değene dek geriledi. Arada mesafe bırakmaya niyeti olmayan pelerinli kadın kapüşonunu hafifçe kaldırdıktan sonra uzun tırnaklı elleriyle Chen'in yüzünü kavrayıp iyice inceledi. Burnunu yaklaştırdı, ensesini kokladı.

Chen adeta nefes almayı unutmuştu, gözleri kocaman açılmıştı, tüyleri ürpermişti. Kadın her an o uzun tırnaklarını karnına saplayabilirmiş gibi hissediyordu.

Kadının kıkırdadığını duyduğunda tüyleri ikinci kez ürperdi. "Sen gerçekten de O'sun. Kurbanımızsın..."

Yaşadıklarının gerçekliği karşısında dehşete düşen Chen dizlerindeki bütün gücü kaybettiğini hissetti. Sırtını yasladığı kapının kulpundan sıkıca tutundu, bayılıp gitmemek için kendini zor tutuyordu. Bu canavarlar tarafından vahşice öldürülmesine günler kalmıştı ve artık tek düşünebildiği, Nina'ya nasıl veda edeceğiydi.

Arkasındaki kapı aniden açıldığında Chen dengesini kaybederek geriye doğru tökezledi, bu onu biraz olsun kendine getirdi. Saniyeler içinde vücudunu toparlamayı başardı ve hemen ardından, yüzünü yalnızca birkaç saniyeliğine görebildiği Rin'in sözlerini duydu. Kapıyı o açmıştı. "Hava kararana kadar vaktin var. Koş!" 

Chen kiliseden çıktığı gibi var gücüyle koştu.