Kitaba Mahkum

03

Ya da ben bir salaktım. Çünkü bu düşündüğüm şeyler çok gerçek dışıydı.

Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir ki?

Ben mi çok hayalperestim acaba? Ya da çok mu Wattpad okudum acaba?

Biraz uyusam mı ki? Sonuçta kafamı toparlamam gerekiyor.

Uyumak için bahane ararken ben felan, her neyse. Uyuyum en iyisi.

_😴_

"Pişt kalk"

"Hey kalksana"

"Kalksana gerizekalı"

Kulağımda Serkan'ın bağırmalarını umursamadan uykuma devam etmeye çalışıyordum.

"Eğer 1 dakika içinde kalkmazsan bu suyu kafandan aşağı dökerim"

Ne? 1 dakika ya!

Kitapta da böyle olduğu için hiç riske girmeden kalkmaya çalıştım. Ama çalıştım diyorum, çünkü olmuyor. Sanki biri uyanmamı engelliyor gibiydi. Ne gözlerimi açabiliyorum, ne de kalkabiliyorum. Hayali bir güç bunları yapmamı engelliyor gibiydi sanki.

Ama bu çok saçma!

Kafamdan aşağı su olduğunu tahmin ettiğim bir sıvının dökülmesiyle gözlerimi açabilmiştim.

Serkan'a sinirle bakarak "Derhal odamdan çık" dediğimde lafımı ikiletmeden odamdan çıktı.

Şimdi gelelim asıl mevzuya, ben az önce ne yaşadım?

Bildiğin çok uğraşmama rağmen kalkmayı geç gözlerimi bile açamadım. Dahası sanki birisi veya birileri bunu yapmamı engelledi.

Biliyorum çok saçma geliyor kulağa, ama gerçekten öyleydi sanki!

Acaba gerçekten ben o kitaba mahkum olabilir miydim?

Saçma dedim ama sanki birisi hayatımın o kitaba göre gitmesi için uğraşıyordu.

Acaba kitabın sonunda ne olacak? Kitap nasıl bitecek? Bu benim hayatımı da etkileyeceği için bilmeye hakkım var!

Elime telefonumu alarak yazarın mesaj sayfasına girdim.

Ben: Yazarcığım kitabınızı çok beğendim de, bir şeyi merak ettim. Cevaplarsanız sevinirim, acaba kitabın sonu nasıl bitecek? Kararlaştırdınız mı?

Yazar: Evet kararlaştırdım. Normalde spoi vermeyi tercih etmem ama ricanı kırmayı da istemem. Kitabın sonunda kız ölecek

Ne? Olamaz!

Ben: Yazarcığım nolur kıymayın Yağmur'a. Mutlu mesut yaşasın işte. Lütfen yazarcığım fikrinizi değiştirin, ben bununla yaşayamam.

Duygu sömürüsü diye buna derim. Lütfen fikrini değiştirsin!

Yazar: Tamam ricanı kırmayacağım. O zaman abileri ölsün.

Ben: Yok canım onlar da ölmesinler şimdi. Onlara da yazık sonuçta. Kıyma onlara yazarcığım.

Yazar: O zaman anneleri ölsün.

Ben: Niye illaki biri ölmek zorunda?

Haklıyım yani. Niye illaki biri ölmeli? Kimse ölmeden mutlu mesut yaşasınlar işte. Bu çok zor olmamalı!