Selâmunaleyküm!
Multimedya; Tuğçe Haşimoğlu - Ayrılık Şarkısı eşliğinde bölümü okuyabilirsiniz.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.
🌹 🌹 🌹
Yazardan...
Muhammed hastaneden çıkalı yaklaşık bir gün oluyordu. Bu süreçte Berinay henüz Muhammed'in yüzünü görmemişti hastaneden çıkalı.
Feride Hanım ve Ferit Bey komşularının yanında duruyorlardı. Bir ihtiyaçları olur belki diye.
Berinay ne yapacağını düşünüyordu kara kara. Saat 13.00 olduğu hâlde çıkmamıştı yatağından. Sabah namazını kılmış ve tekrar yatmıştı. Yaşadıkları şey onu sadece uykuya itiyordu. Uykudan başka hiçbir şey gelmiyordu elinden.
Ferit Bey ve Feride Hanım eve gelmişlerdi. Sesi çıkmayan kızlarını merak edip Berinay'ın odasına gelmişlerdi.
Kapıyı tıklamışlar ve sesin gelmesini bekliyorlardı. Ama ses gelmemişti. Merakla açtılar kapıyı.
Karşılaştıkları manzara başına kadar çekilmiş yorganla uyuyan Berinay'dı.
"Kızım, uyuyor musun?" diye sessizce seslendi Feride Hanım. Sesi duyan Berinay yorganı açtı hemen.
"Hayır."
"Saat kaç haberin var mı?" diye gelecek cevabı bekliyordu Ferit Bey.
"Kaç?"
"13.10"
"Ciddi misin baba?" diyerek yatağında zıplamıştı Berinay. O kadar uyuduğunu ve uyandıktan sonra yatakta o kadar oyalandığını bilmiyordu.
"Şaka yapar gibi bir halimiz mi var?" demişti Ferit Bey.
"Gayet ciddisiniz." demiş ve kalkmıştı ayağa.
"Yaren Hanımları ziyaret edecek misin?" diye sormuştu Ferit Bey. Berinay yatağını düzeltirken durdu kaldı.
"Şey... Bugün gitmeyeyim. Yarın ziyaret ederim belki."
"Sen bilirsin." demiş ve inmişti Ferit Bey. Feride Hanım da eşinin arkasından gitmişti.
Perdesinin ardından baktığında karşı balkonda oturan Muhammed'i görmüştü. Buraya bakıyordu. Gözleri Berinay'ı arıyordu.
Berinay görünme korkusuyla geriye kaçtı.
Muhammed'in Berinay'ı görmemesiyle bir kez daha canı sıkılmıştı.
Her geçen gün artan baş dönmesi yine olmuştu Muhammed'in. Gözlerini kapattı ve oturduğu sandalyenin kollarını sıkı sıkıya tuttu.
"Allah'ım, neler oluyor?" diye mırıldandı Muhammed.
Bir süre sürmüş ve kendine gelmişti. Baş dönmesi kesilince şükretmişti Muhammed.
"Sanırım doktora görünmem gerekiyor. Her geçen gün artıyor baş dönmeleri." demiş ve içeri girmişti.
Kitaplığına yaklaşıp bir kitap seçti. Kitap okuma köşesine geçmiş ve açmıştı kitabın kapağını.
Henüz ilk cümleyi okuyamadan tekrar başı döndü ve kitap elinden düştü. Oturduğu yerde sanki dönüyordu. Kendini yere atmış ve ellerinin üzerine yüklenmişti.
İçinden İnşirah suresini okumaya başlamıştı ki henüz sure bitmeden bayılmıştı Muhammed.
Kimsenin Muhammed'den haberi yoktu. Genç adam yerde baygın bir şekilde uzanıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLÂ | Devam Edecek...
SpiritualBen Berinay... Berinay Yılmaz. Hayatı her insanın hayatı gibi sıradan geçen, ev-okul arasında mekik dokuyan bir kızdım. Tâ ki o geceye kadar... O gece hiç geçilmemesi gereken sokaktan geçmiş, hiç tanık olunmaması gereken olaya tanık olmuş, hiç yapm...
