Kayıp Hafıza {Esrarengiz Kasaba} [💛Billdip💙]

#3#

Anlaşma yapılmıştı. Wendy bu sefer sinirliydi. Kırgınlığını görmezden geliyordu. Koşarak Mabel'ın yakasına yapıştı.

"Bunu nasıl kabul edebildin?!" diye bağırmasıyla gözlerinden yeni yaşlar akan kız "dayanamadım!" diye bağırdı. "Dipper'a on dakikada bir 'beni hâlâ hatırlıyor musun?' diye sormaya dayanamadım! Günü gününe ne yaptığımızı hatırlayan Dipper'ın beni unutup durması çok koydu! Hiçbir şey umurumda değil, sadece gerçek Dipper'ı, benim beraber büyüdüğüm, gizem peşinde koştuğum Dipper'ı istiyorum!"

Derin bir nefes aldı, Mabel. "Çok mu bunu istemem?" diye sordu sesi titrerken. Wendy elleri titrerken genç kızın yakasını serbest bıraktı.

Kahve saçlı kız ayakta duramayarak yere oturup ağlamaya devam etti. Gözyaşlarının durmayacağını fark etmesiyle kesik kesik nefesler alarak ağlamasını durdurmaya çalıştı. Sonuçta bir anlaşma yapılmıştı, eski Dipper geri dönmüş olmalıydı.

Değil mi?

*★*★*★*

Yaşadıkları her olayı, hemen unutacağı gerçeğini bile bile anlatıyorlardı, Dipper'a. O kadar heyecanlı ve kendilerini kaptırmış durumdalardı ki Bill'in arkalarında ortaya çıktığını fark edememişlerdi bile.

Dipper gördüğü sarı saçlı uçan çocukla kaşlarını çatmışken onun ellerini kendisine doğru uzatarak bir şeyler mırıldanması ile parmak uçlarının karıncalandığını vücudunun uyuştuğunu hissetti. Gözlerini elini indirip kaşlarını hafifçe çattığı esnada istemsiz bir şekilde gözleri kapandı.

Dipper'ın durup dururken bayıldığını fark eden Pacifica kaşlarını çatıp hevesle Dipper'la kendisinin sahip olduğu olayı anlatan Gideon'un omzuna dokundu.

Gideon'un susmasıyla herkesin gözleri Dipper'ı bulmuştu. Herkes telaşla çocuğun etrafında toplandıkları esnada Stanford onları kenara itmiş Dipper'ı kucağına alıp Dipper için hazırlanan bodrumdaki odaya ilerlemişti.

O sırada Mabel koşarak Gizemli kulübeye geri dönmüştü. Kardeşini görmek, düzelip düzelmediğini öğrenmek istiyordu hızlıca...

Wendy'nin ona ne kadar sinirli olduğu umurunda değildi.
Bill'in erkek kardeşini onun yanından alacağı gerçeği, umurunda değildi.
Diğerlerinin tepkisi, umurunda değildi.

Sadece gerçek Dipper'ın geri gelip gelmediği umurundaydı!

*★*★*★*

Gözlerini ağrıyan başıyla açan Dipper etrafa baktı. Kardeşi onun elini sıkıca tutarken kafası yana düşmüş uyuya kalmıştı.

Yüzünde minik bir gülümseme oluşan Dipper kardeşinin saçlarını şefkatle okşadı. Pekala, nasıl olmuştu da Esrarengiz kasabaya geri gelmişlerdi?

Neden nasıl geldiklerini hatırlamıyordu?

"Neyse," diye mırıldandı kendince. Yataktan kardeşini uyandırmamaya dikkat ederek yavaşça kalktı. Mabel'ı kucağına alıp az önce kendisinin yattığı yere yatırdı.

Başı hâlâ hafiften ağrırken sessizce odadan çıktı. Hızla yürüyerek turistlerin olduğu yere ilerledi. Wendy, Stan amcası ve bir çok kişiyi kasanın orada otururken görünce onların asık suratlarının aksine hafif gülümseyip koşarak oraya ilerledi.

"Hey! Çocuklar!" Dipper'ı fark edenler şaşkınlıkla ona bakarken Wendy hâlâ onlara olanları anlatmamıştı.

Nasıl anlatacağını bulamamış, hangi kelimeleri kullanırsa hepsi daha az kırılır sorusu yanıtsız kalmıştı onun gözünde. Hâliyle susmayı, olanları Mabel'dan duymalarını tercih etmişti.