Selena's PoV
I woke up in the middle of the night after having some rest... nakita ko ba talaga si Jacob? O ilusyon ko na naman lahat??
Pero bakit naman siya pupunta dito eh wala na kami?
Bakit ba kasi ako pa yung nagkaroon ng gantong sakit?
I don't even remember the slightest things pero lagi namang bumabalik sakin kung pano ko sinaktan si Jacob... napapanaginipan ko na kami pa pero magigising kagaya ngayon to be slapped by reality.
Tumayo na muna ako para lumabas sa salas. Kamusta na kaya si Jacob? M-may girlfriend na kaya siya?
"Hays"
"How's your sleep?" Napalingon ako sa sofa only to see another illusion
Kinusot ko ang mata ko bago nagpatuloy sa paglalakad, hays miss na kita Jacob.
Papasok na sana ako sa kusina pero naramdaman ko na lang na may yumakap sakin
"Namiss kita, Selena"
Napalayo ako sa taong yumakap sakin. When I looked at him... h-he's crying
"J-jacob? Ikaw ba talaga yan? Teka paano? B-bakit ka andito?"
Lumapit siya sakin sabay hawak sa kamay ko para mahalikan yun
"Ako to Selena. Ako to. Totoo ako. Tanda mo ko di ba?"
"Jacob..."
Wala akong masabi that he just pulled me into a hug
"B-bakit ka ba nandito? Pano? Pano ka nakarating dito? I-I broke up with you didn't I?"
"Bakit hindi mo sinabi sakin? Why do you have to carry all the burden yourself? Andito lang naman ako bakit kailangan mong solohin?"
"A-ano? A-alam mo na?"
Lumayo siya ng bahagya saken at hinawakan ang mukha ko "hindi mo na ko matataboy Selena. Hindi na."
"P-pero Jacob, wala namang kasiguraduhan tong sakit ko... I may forget you again tomorrow, sina mama, b-baka nga hindi na ko ma-magt-"
"Ssshh. I love you. I don't care if you forget about me. I love you"
"Pero Jacob..."
"You love me right? Mahal mo ko di ba? Selena?"
"Jacob... hindi mo naiintindihan ehh... hindi sigurado hanggang kelan ako ganito. Lalala ang sitwasyon ko Jacob..."
"I don't care. Wala na kong pakialam. Basta kasama kita. Isa pa, I am doing my own research para sa sakit mo. Malaki pa pag-asa na mapabagal natin at maimprove yang kondisyon mo. There's still hope Selena"
"But still... pwede ako mamatay Jacob. Magiging pabigat lang ako sayo"
"How much time is left will not matter. 20, 10, 5 years? At least I'm with you okay?"
BINABASA MO ANG
Forget You
FanfictionMasaya naman ang lahat. Ikaw at ako. Walang makakapantay sa kaligayahan na meron ako pag kasama kita, pero bakit pagkatapos ng lahat ng yon, winasak mo pa rin ako? Bakit pagkatapos ng lahat ng yon, parang wala lang sayo ang ginawa mo? Have you moved...