『𝓜𝔂 𝓪𝓷𝓭 𝓸𝓷𝓵𝔂 𝓬𝓱𝓸𝓼𝓮𝓷 𝓸𝓷𝓮』(Drarry greek ff)

Chapter II

     -Η Μεγάλη Αίθουσα-
         
Οταν έφτασαν στον σταθμό και κατέβηκαν όλα τα παιδιά, ο Ron και ο Harry συνάντησαν τον Hagrid να φωνάζει "οι πρωτοετείς μαζί μου" , ο Hagrid ήταν ένας ψηλός γίγαντας με έντονα μαύρα γένια και μαλλιά σε όλο το κεφάλι και πρόσωπο, αν κάποιος muggle κοίταγε τον Hagrid σίγουρα θα τρόμαζε στην όψη του αλλά οι μάγοι, οι μάγοι ήταν  συνηθισμένοι σε γίγαντες αλλά όχι σε γίγαντες με καλοκάγαθη ψυχή όπως του Hagrid. O Hagrid ξεχώριζε γι'αυτο και ήταν ένας από τους λόγους που ο Harry τον συμπαθούσε.

"γειά σου Hagrid" είπε ο Harry με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, ο Ron όμως που ήταν λίγο πιο δίπλα κοίταγε τον γίγαντα με έναν ενθουσιασμό, είχε μείνει με το στόμα ανοικτό στην όψη του πόσο ψηλός ήταν και πόσο κοντός αυτός.

Ο Hagrid το κατάλαβε και του είπε με μια γλυκύτητα και ευγένεια "καλησπέρα κύριε Weasley"ο Ron βλεφάρισε γρήγορα και ανταπέδωσε την καλησπέρα.
Αργότερα όλοι οι πρωτοετείς του Hogwarts ακολούθησαν τον Hagrid που τους έβαλε στις βάρκες όπου θα πέρναγαν την λίμνη για την Σχολή.

Η λίμνη ήταν καθαρή αλλά τρομακτική και μαύρη σα την διαμελισμένη ψυχή του Λόρδου Voldemort, ήταν όμως τόσο ομορφη όπου τα αστέρια του πεντακάθαρου νυχτερινού ουρανού καθρεφτίζονταν σε αυτήν. Σχεδόν όλοι οι καινούργιοι μαθητές είχαν ενθουσιαστεί με την μαύρη λίμνη και κοιτούσαν την ξαστεριά αλλά ένα παιδί είχε παρασυρθεί τόσο πολύ που δεν πρόσεχε καν την κουβέντα του φίλου του Ron που μιλούσε για την Ερμιόνη, είχε παρασυρθεί στην αντανάκλαση των αστεριών στο νερό όχι γιατί ήταν όμορφα αλλά γιατί του θύμιζαν τα γκρι ματιά του ξανθού αγοριού που παρεμπιπτόντως δεν είχε δει τόση ώρα, "Harry με ακούς? " ρώτησε ο Ron γεμάτος απορία ο Harry βγήκε από τις σκέψεις του απότομα και απάντησε βιαστικά  "ε? Αν... ? Α ναι, φυσικά σε ακούω"
"Αα Ναιι εε, τότε τι έλεγα τόση ώρα!?" ρώτησε πάλι ο Ron γεμάτος από ειρωνεία και όρεξη για αστεία,ο Harry όμως δεν πρόλαβε να απαντήσει - και ευχαρίστησε τον Θεό για αυτό - γιατί διακόπηκε από τον Hagrid όπου με έναν διακριτικό τρόπο καθάρισε τον λαιμό του λέγοντας " φτάσαμε επιτέλους" άνοιξε ταυτόχρονα και έδειξε με τα μεγάλα του χέρια ένα επιβλητικό τεράστιο κάστρο να κρέμεται σε έναν τεράστιο λόφο με φώτα να βγαίνουν από τα μικρά παράθυρα του.

Πλέον ολα τα παιδιά είχαν συγκεντρωθεί πάνω στο επιβλητικό μεσαιωνικό αυτό κάστρο με μόνο τα επιφωνήματα τους να ακούγονται από τον ενθουσιασμό τους.

Κατέβηκαν γοργά γοργά από τις μικρές βάρκες μέσα στην Σχολή.

Η είσοδος ήταν μια επιβλητική πόρτα όπου πρώτα έπρεπε να περάσεις ένα τεράστιο προαύλιο. Γύρω από την πόρτα υπήρχαν αγάλματα ιπποτών πάνω στους τοίχους όπου έμοιαζαν λες και περίμεναν κάποιον υπομονετικά να τους ξυπνήσει.