『𝓜𝔂 𝓪𝓷𝓭 𝓸𝓷𝓵𝔂 𝓬𝓱𝓸𝓼𝓮𝓷 𝓸𝓷𝓮』(Drarry greek ff)

Chapter XI

Τότε, ο Harry είδε τον Draco να κατεβαίνει την πλαγιά ενώ ο ήλιος φώτιζε τα σταχτόξανθα μαλλιά του. Ο Harry ένιωσε ένα σκίρτημα βαθειά κάπου μέσα στην καρδιά του. Το αγόρι πλησίαζε και πλησίαζε ακόμα πιο κοντά.
Ενώ ο Harry είχε μαρμαρώσει στη θέση που βρισκόταν, εκεί δίπλα,κοντά στο σπίτι του Hagrid.Αν μπορούσε να σκεφτεί το οτιδήποτε, πέρα από το αν θα πήγαινε καλά ή όχι, θα το έκανε· αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο.

Το μυαλό του είχε κολλήσει στην εικόνα του άλλου αγοριού.

"Λοιπόν? Από που θα αρχίσουμε?" ο Draco είχε ήδη φτάσει και στεκόταν μπροστά στον Harry.

O Draco περνούσε τον Harry σχεδόν μισό κεφάλι, αν τουλάχιστον είχε προλάβει να ψηλώσει το καλοκαίρι ο Harry,τώρα θα είχαν το ίδιο ύψος. Αλλά ο Harry δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Οι Dursley θα αναγκάζονταν να του δώσουν δωμάτιο και να τον βγάλουν από το μικρό δωματιάκι κάτω από τις σκάλες. Ποιος θα άκουγε τους Dursley και την γκρίνια τους.

Ο Harry βλεφάρισε γρήγορα και σήκωσε ελάχιστα το κεφάλι του. "από 'δω.. Έδειξε κάπου μέσα στο πυκνό δασάκι κοντά στο Απαγορευμένο Δάσος και ύστερα συνέχισε.... Μετά ίσως πάμε κοντά στο βόρειο προαύλιο.. Ξέρεις"
     "έχεις ψάξει πληροφορίες για το φυτό,έτσι?"
"ναι.. Ρώτησα και τον Hagrid". Ο Harry αλήθεια δεν είχε ψάξει τίποτα. Μια δεν πρόλαβε και μια είχε ενθουσιαστεί από το σημερινό. Πέταξε λοιπόν το πρώτο ψέμα που του ήρθε.
    " ω!... όχι αυτόν τον ηλίθιο" είπε ο Draco. Η απάθεια στην φωνή του ήταν φανερή. Ο Harry δεν έμαθε ποτέ γιατί ο Draco δεν συμπάθησε τον Hagrid.

"... Δεν είναι ηλίθιος" απάντησε ο Harry υπερασπιζόμενος τον Hagrid.
"Καλά ό,τι πεις.. Αλλά ας αρχίσουμε το ψάξιμο τι λες και 'συ?" ο Draco τον ειρωνεύτηκε.

Ο άλλος, τον ακολούθησε αμίλητος προς το δάσος. Το δάσος εκείνη την ημέρα ήταν γαλήνιο, χωρίς κανέναν να χαλάει την γαλήνη . Ούτως ή άλλως, o Ηarry και ο Draco, δεν μιλούσαν και πολύ. Το μόνο που ακουγόταν ήταν το απαλό αεράκι που περνούσε ανάμεσα από τα γεμάτα από φύλλα κλαδιά τον δέντρων.

             ╚═══━━━─── • ───━━━═══╝

"Ξέρεις Potter, πιστεύω ότι αν μας πιάσουν εδώ· την βάψαμε "αναφώσε ο Draco κάποια στιγμή καθώς πιανόταν από έναν κορμό. Όταν τον άφησε· τα χέρια του είχαν λερωθεί από την υγρασία του ξύλου. Τα τίναξε το ένα με το άλλο. Και συνέχισε, " αλήθεια..."

Ο Harry τον κοίταζε τώρα... Τα χείλια του ήταν υγρά.
     " πως και δε ζήτησες να αλλάξεις ζευγάρι... Δηλαδή... Γιατί δεν πήγες με την Πάτιλ? "
    Καλά· ο Harry δεν το σκέφτηκε καθόλου αυτό. Παρόλο που το πρότειναν οι φίλοι του. Δεν το είχε σκεφτεί."Δεν το σκέφτηκα καθόλου.. Εσύ?"
     Ο Draco ανασήκωσε τους ώμους του. Ούτε αυτός ήξερε αλλά δεν ήθελε να το ξεστομίσει.
Συνέχισαν να περπατούν ανάμεσα σε κλαδιά και ψηλά χορτάρια ψάχνοντας για το φυτό. Ήταν αρκετά δύσκολο να βρεθεί ανάμεσα σε τόσα άλλα φυτά.
     " ΑΟΥΤΣ..."o Harry είχε χτυπήσει σε ένα πεσμένο "γέρικο" κορμό στο κεφάλι. Έπεσε κάτω και μετά βίας προσπαθούσε να σηκωθεί.
Άρχισε να βρίζει θεούς και δαίμονες μέχρι που ο Draco τον άκουσε.
   " HARRY... Ω Merlin " πήγε κοντά του και του έδωσε το χέρι. Η πρώτη φορά που τον αποκάλεσε με το όνομα του. "είσαι καλά?".
    "έτσι νομίζω" ακουμπήσε το χέρι του και σηκώθηκε με χίλια βάσανα, ζαλισμένος όπως ήταν· παραπάτησε. Έπεσε πάνω στον Draco και το αγόρι τον έπιασε την τελευταία στιγμή.
       "Potter, αν είναι να πεθάνεις, απλα πες το μου, μην το παιδεύεις"
Και τα δύο παιδιά άρχισαν με γελάν ασταμάτητα. Ίσως ήταν η άβολη στιγμή που τους παρακίνησε να γελάσουν τόσο πολύ· ίσως· τους φάνηκε όντως αστείο.
Ο Harry σταμάτησε να γελάει απότομα. Σκέφτηκε ότι θα φαινόταν ηλίθιος και γελοίος να γελάει τόση ώρα· και με ένα καρούμπαλο να βγαίνει στο μέτωπο του. Έβαλε ασυναίσθητα το χέρι του γιατί θεώρησε άσχημο ένα εξογκώματα στο κεφάλι του. Πέρα από την "αστραπή", δεν ήθελε αλλά σημάδια στο κεφάλι του.
"Πάρε το χέρι σου" είπε ο Draco. Ο Harry αρνήθηκε. "Απλά άσε με να το δω, ίσως χρειαστεί την κυρία Pomfrey... Έλα Harry μην κάνεις σαν μωρό" προσπάθησε να τραβήξει το χέρι του Harry και μετά από δυσκολία, τα κατάφερε.