『𝓜𝔂 𝓪𝓷𝓭 𝓸𝓷𝓵𝔂 𝓬𝓱𝓸𝓼𝓮𝓷 𝓸𝓷𝓮』(Drarry greek ff)

Chapter III

       -Το Λιοντάρι-

"Slytherin" με αυστηρότητα. Ο Οίκος του Slytherin ζητωκραύζε με χειροκροτήματα και επιφωνήματα χαράς

Τι τιμή σκέφτονταν - αν και ήταν αναμενόμενο - ένας Malfoy να καταταχθεί στον κοιτώνα τους.

Ο Draco αφού ένιωθε περίφανος, σηκώθηκε ευχαριστημενος από την κατάταξη του κ' με αλαζονικό πάλι ύφος κοιτώντας προς τον Harry προχώρησε στο τραπέζι του Οίκου του όπου τον περίμεναν οι "φίλοι του" από πριν.

Αργότερα ήρθε η πολυπόθητη σειρά του Ron και της Hermione. Πρώτος με άγχος και δισταγμό ανέβηκε ο Ron όπου το στομάχι του είχε γίνει κόμπος σα γόρδιος δεσμός περιμένοντας το καπέλο να μιλήσει για να λυθεί.

"Χα, και άλλος Weasley,η οικογένεια σου περνάει χρόνια ολόκληρα από εμένα, δεν υπάρχει αμφιβολία θα σε βάλω στο.... GRYFFINDOR" φώναξε και πάλι το καπέλο.
Ο Ron χαρούμενος λοιπόν έτρεξε και καθησε κοντά στον Persy όπου τον καθησύχασε

Ώσπου μετά ήρθε και η σειρά της Hermione, ανέβηκε με θάρρος στο παλιό ξύλινο σκαμπό και η καθηγήτρια McGonagall τοποθέτησε το καπέλο πάνω της

"είσαι αρκετά έξυπνη νεαρή μάγισσα" μίλησε σκεπτικα το καπέλο "έχεις όλα τα προσόντα να μπεις στο Ravenclaw αλλά είσαι και αρκετά θαρραλέα για να μπεις στο Gryffindor" το καπέλο ησύχασε με σκέψη "Αποφάσισα" αναφώνησε ξανά "Θα μπεις στο Gryffindor", και Η Hermione με ένα πλατύ χαμόγελο κατευθύνθηκε προς το τραπέζι του Gryffindor.

Ο Harry πλέον ένιωθε άρρωστος, ένιωθε ότι θα καταρρεύσει από το άγχος και ότι θα λυποθυμησει στα μισά της Μεγάλης Αίθουσας και όλα αυτά για την κατάταξη του σε κάποιον κοιτώνα. Δεν ήθελε σίγουρα να ενταχθεί στο Slytherin, είχε μιλήσει αρκετά με τον Ron στο τρένο για να καταλάβει ότι οι ποιο σκοτεινοί μάγοι βγήκαν από εκεί, και αν έμπαινε εκεί θα έπρεπε να υποστεί τον Malfoy,την αλαζονεία του και την ομορφιά του.

Ω Μέρλιν αυτή η ομορφιά του οδήγησε τον Harry σε τέτοια κατάσταση, να μην θέλει να μπει στο Slytherin εξαιτίας του και να αγχώνεται κάθε φορά που τον σκέφτεται εστω και για ένα δευτερόλεπτο.

"πήγαινε Harry" του ψιθύρισε ένα αγόρι με το όνομα Seamus Finnigan οπου τον έβγαλε από τις σκέψεις του.

"Ήρθε η ώρα",σκεφτόταν συνέχεια μέχρι να κάτσει στο ξύλινο παλιό σκαμπό. Η καθηγήτρια McGonagall δεν πρόλαβε να ακουμπήσει πάνω στο κεφάλι του το καπέλο και αυτό αναφώνησε τρομαζοντας την "χμμμ..... Πολύ δύσκολο.... Βλέπω γερό μυαλό και μεγάλο κουράγιο.. Έχεις και μεγάλο ταλεντο και θες, ναι σίγουρα θες.... Να αποδείξεις την αξία σου... Αλλά που να σε βάλω"