İmpossible Love - KTH vs JJK

14- Antreman

"evet seni dinliyorum"

utandığım için yere baktım

"beni öper misin?"

duraksadı

"NE?!"

omuz silktim

"duydun"

gergince ellerini saçlarından geçirdi

sertçe yutkundu

"bunu yapamam"

gözlerimi yere indirdim

"tamam"

yanından geçip eve gittim

arkamdan seslense de durmadım

üzerime siyah dar bir pantolon, siyah geniş bir sweat ve siyah bir şapka giydim

garaja inip motoruma bindim

kaskımı takarken kolumu tuttu

"bak beni yanlış anladın-"

elini tutup sertçe kolumdan ayırdığımda sertçe yutkundu

kaskımın camını kapatıp gaza bastım

----------------------------

uçurum kenarına geldiğimde motordan inip kaskımı fırlatırcasına yere bıraktım

kenara geçtim

yere oturup gözlerimi kapattım

her ne kadar engellemeye çalışsam da annemle olan anılarımız gözümün önüne geliyordu ve gözlerimin dolmasına sebep oluyordu

ilk kez iç sesimi dinlemek istedim

gözlerimi kapatıp içimde bağırıp çağıran o sese kulak verdim

*duvarını geçmesine izin verme, asıl seni görmesine izin verme, ne olursa olsun mesafeni koru, ördüğün o duvarları yerle bir edip sana ulaşmasına göz yumamazsın!*

gözlerimi açtım

iç sesim haklıydı

güçsüz ve zayıf Ju-kyung'a ulaşmasına izin vermemeliydim

duygularımla oyuncak gibi oynayan bu adama güvenmekle ve yumuşamakla baştan beri hata etmiştim

*ahh hadi ama! her şey sarpa sarıyor!*

haklısın iç ses, ama bu böyle olmalı

*en iyisi liseyi bitirene kadar antremanlara yoğunlaşmak olacak*

haklısın, ve bu hoşuma gitmedi

*ilk kez aynı fikirdeyiz*

evet

saate baktım

çoktan gece 3'ü geçmişti

telefonumu açtım

abimden gelen 50 cevapsız arama ve 47 mesaj

"hah!"

alayla güldüm

sanki çok umurundaydım

elimi gergince saçlarımdan geçirdim

neden bana bunu yapıyordu?

"Ju-kyung?"

arkamı dönünce merakla bana bakan Jungkook'u gördüm

derin bir iç çektim