The one that got away

Chapter 9. I won't give up on us

Lucas POV

"Lucas!!! Oy pre! Pre!!" hindi ko maaninag kung sino ito pero kilala ko ang boses nito at si Karl ito, medyo nanlalabo na ang paninigin ko.

"Tumawag na kami ng ambulansya tol! Wag ka bibigay ha! Tol!" tinig marahil ito ni Zeph.

"Lu, hang in there, please stay. Lu please not now." boses ito ng babaeng pinaka mamahal ko, ang sarap talaga pakinggan ng boses mo, bakit ka umiiyak mahal ko? tama na tahan na papagalitan nanaman ako ni Mommy pag nalaman niya na umiiyak ka.

Stop crying Julia, ayokong umiiyak ka and I don't want to see you crying, I just want to see your wonderful smile Julia. Please smile for me okay.

Para saan ba ang ambulansya? Ano ba ang nanyare, wala ako  maalala maya maya pa ay rinig ko na ang ingay ng ambulansya, at mga boses na nag bubulungan ngunit hindi ko maintindihan ito.

Ano ba ang nangyari? tangging na alala ko lang ay si Julia, at  kailangan maprotektahan ko siya. I love Julia, I  love her and  I will protect her unti the end.

Nasa strecher ako marahil asa loob na ako ng ambulansa andito si Karl at Zeph, Mukhang umiiyak sila, kala lake niyong tao umiiyak kayo, hindi ako makapag salita. Nanlalamig ang pakiramdam ko at maya maya lang ay napapikit na ako.

-------

Bata pa lamang ay kilala at madalas na kasama ko na si Julia laging kaming magkalaro o di kaya ka kwentuhan ko ito sa tuwing may gatherings ang mga magulang namin, sobrang daldal nito lagi niya kinekwento sakin yung mga pinapanuod niya sa bahay, kahit paulit ulit itong magkwento ay hindi ako magsasawang pakinggan ito.

"Lu, are you listening with me? you should try watching the music videos of Taylor swift, ang ganda ng boses niya Lu, and isa pa napaka ganda niya, but I'm much prettier than her right?" nakatulala lang ako sa kanya.

"No you are not." sagot ko rito.

You are not pretty Julia because for me you are gorgeous and wonderful, bata palang kami pero matagal ko itong gusto.

Gusto ko ang lahat sa kanya, all of her. I want to be with her always and make her laugh,cry and smile and be mine.

"Ganun ha!" sabay sabunot nito sakin. Napaka pikon talaga nito kaya ang sarap niya asarin lalo dahil mas lumalabas yung cuteness niya eh.

"Aray! Susumombong kita kay Tita Jen sinabunutan mo nanaman ako." pananakot ko rito para tanggalin niya na ang kamay niya sa buhok ko, alam niya naako ang kakampihan ng Mom niya at hindi siya kaya binitawan naman niya agad ito.

"Let's go Lu?, Lu, What have you done at umiiyak si Lia" saad ni mommy.

Umiiyak na pala ito ng hindi ko namamalayaan, hindi ko namang gusto paiyakin ka mahal ko eh

"Tita Liza, ina.. away nanaman p.p..po ako ni Lucas. Sinabihan niya akong hindi ako ador" pagsinghot nito  habang umiiyak, siya pa itong  nagsumbong malamang ay kakampihan siya ni Mommy.

Parang anak nadin ang turing ni Mommy kay Julia dahil anak ito ng bestfriend niya, minsan nga napapaisip ako kung ako ba talaga yung anak ni Mommy kasi mas kinakampihan niya pa si Julia kahit madalas siya naman ang may kasalanan.

Pasalamat ka lang talaga at mahal kita, swerte mo ang gwapo ng nagmamahal sayo 

"Lucas, diba sabi ko sayo na hindi mo dapat pinaiiyak si Lia? Say sorry to her." sabi na nga ba eh.

"B..but siya nga yung sinabunutan ako eh." rason ko.

"Para padin kayong bata kung mag asaran kayo." sagot naman ni tita Jen na medyo natatawa sa amin.