The only exception {Dutch 1D Fanfic}

003

Pov Zayn:

Ik was hier nog geeneens een uur en ik werd nu al gek van al die arrogante mensen. Ik vroeg me serieus af of er ook normale mensen rondliepen op deze school. 'Je kunt naar binnen mister Malik' zei het hoofd die de deur opende en me het klaslokaal induwde. 'Aha een nieuwe leerling' zei de docent. Ze keek me aan met een enorme lach op der gezicht en trok me verder de klas in. 'veel plezier Zayn' zei het hoofd terwijl hij de deur sloot. 'Stel je eens voor' zei de vrouw. 'uhm ik ben Zayn Malik' zei ik terwijl ik op mn lip beet, 'Ik kom uit bradford en ik zit in One Direction, management heeft me op deze school gedaan om uhmm. Slimmer te worden?'. De deur vloog open en een blond mollig meisje kwam binnenlopen. Jezus wat een mormel. Een gingerjongen volgde het mormeltje en ik keek hun raar aan. Dat waren waarschijnlijk de normale mensen, De nerds. Nouja alles beter dan die achterbakse mensen. Voordat de deur dichtviel kwam er nog een meisje doorheen lopen, Haar lange bruine haar viel voor haar ogen en ze liep meteen door naar een lege tafel achterin. 'Rachel Andrew' riep de docent streng uit, 'Ga maar briefje halen'. Het mormel en de ginger liepen weg en de docent keek naar het andere meisje. Ze glimlachte naar haar en de rest begon door elkaar te schreeuwen. 'Zoek maar een plek uit' zei de docent, 'Ik ben trouwens mevrouw Roberts, Ik zou naast Emma gaan zitten als ik jou was, het is echt een lieve meid'. Ze wees naar het meisje achter in. Iedereen zwaaiden naar me zodat ik misschien wel naast ze kwam zitten maar ik liep door naar Emma. 'Hey ik ben Zayn' zei ik terwijl ik naast der ging zitten. 'Emma' zei ze terwijl ze me aankeek. Ze had de mooiste paar blauwe ogen die ik ooit had gezien. Ze wende haar blik af en bukte om iets uit haar tas te pakken. 'Moet je hier zitten?' vroeg ze terwijl ze een tekenschrift neerlegde. 'ik heb er zelf voor gekozen' zei ik met een glimlach. 'uit medelijden zeker' zei ze. Ze opende haar schrift en bladerde erdoor heen. Ik wist zeker dat ik mezelf net gezien had. Ze stopte op een lege bladzijde en pakte een potlood. Ik pakte haar schrift en bladerde terug. Ik zag een perfecte schets van mezelf. 'Laat me raden' zei ik, 'Je bent een directioner'. Emma bloosde lichtjes. 'Jupp' zei ze. 'Ik bekroon je nu tot beste schoolbuddie' zei ik. Emma lachtte, Het was de meest schattige lach ooit en ik smilede. Ach, deze school was zo slecht nog niet.