The only exception {Dutch 1D Fanfic}

020

'Hoe ga je dat nou weer volhouden?' vroeg Caitlin lachend. We liepen met z'n tweeën door Green Park nadat we heel even bij Buckingham Palace hadden gezeten. 'Dat vraag ik me ook af' zei ik zuchtend terwijl ik een slok nam van m'n Starbucks. 'Jullie hebben elkaar nooit gemogen' zei Caitlin lachend. 'Niemand heeft HAAR ooit gemogen' zei ik, 'Waarom zou ik haar wel mogen dan? Omdat ze m'n nichtje is, Hallo als ze niet zo fake was was het waarschijnlijk een heel ander verhaal geweest'. Een klein eekhoorntje kwam naar ons toerennen en ik greep een pinda uit me zak. Ik was het zo gewend van vroeger, Als klein kind ging ik hier altijd heen met m'n ouders om de eekhoorntjes te voeren. Later ging ik er altijd heen samen met Alice die het helemaal geweldig vond maar toen de scheiding kwam was ik er amper nog geweest. Ik bukte en stak de pinda naar de eekhoorn uit. De eekhoorn pakte de pinda en rende weg. 'Je verandert ook echt nooit' zei Caitlin. Ik ging weer rechtop staan en schudde m'n hoofd. 'Nooit niet' zei ik. 'Emma?' klonk een verbaasde stem achter me. Ik draaide me om en keek recht in de blauwe ogen van Aiden. 'Oh hey' zei ik, 'Lang niet meer gezien'. Ik kende Aiden al sinds m'n geboorte, Hij en ik waren samen opgegroeit als beste vriendje en vriendinnetje maar sinds hij wat met Priscilla kreeg toen we 10 waren groeiden we uit elkaar. 'Nee inderdaad' zei Aiden blij terwijl hij me een knuffel gaf, 'Ik dacht dat je London uit was !'. 'Was ik ook' zei ik. 'Maar nu is ze keihard terug' zei Caitlin blij. Aiden haalde z'n hand door Caitlin rode haar en glimlachtte. 'Jij gaat er ook beter uitzien met de dag' zei hij. 'Jij niet' zei Caitlin die hem wegduwde. Ze nam een stap achteruit en keek hem boos aan. 'Uhm wij moeten weer gaan' zei ik snel voordat Caitlin wat kon doen, 'Ik zie je nog wel'. Ik trok Caitlin mee het parkje uit en Caitlin draaide met haar goude ogen. 'Hij moet echt z'n bek houden' zei Caitlin zuchtend. 'Emma' riep het hoge irritante stemmetje van Priscilla vlak achter me. Ik draaide met m'n ogen, Ook dat nog..

Ik staarde naar de dichtte deur voor me en klopte twijfelend op de deur. Misschien kwam ik wel zwaar op het verkeerde moment. Het bleef stil en ik beet op m'n lip terwijl ik op de bel drukte. De bel verbrak de stilte en geschrokken deed ik een stap naar achteren. Ik had nooit verwacht dat een normale bel zo fucking hard zou klinken. 'Dafuqq doe jij dan?' hoorde ik Zayn lachend zeggen. Ik keek naar boven en zag Zayn lachend uit het raam hangen. 'Weet je hoe fucking hard jou bel gaat?' zei ik opgelucht. Zayn schudde lachend z'n hoofd en verdween. Een paar seconden later ging de deur open en Zayn sloeg z'n armen om me heen. Hij duwde z'n lippen kort op de mijne en liet me daarna weer los. 'Ik heb je gemist schatje' zei hij. 'Ik jou ook' zei ik zachtjes. Hij trok me mee naar binnen en sloot de deur achter me. 'School is echt niks meer aan zonder jou' zei Zayn. 'Ik ben zo blij dat ik daar weg ben' zei ik blij. Ik volgde Zayn de woonkamer in en liet mezelf naast hem neerploffen op de bank. Hij trok m'n benen over de zijne heen en keek me aan met z'n mooie bruine ogen. 'Ik niet' zei hij terwijl ie een pruillip trok, 'Jij bent er niet'. Ík boog naar voren en duwde m'n lippen op de zijne. Hij begon me voorzichtig te zoenen wat al snel onderbroken werd door gekuch vlak achter ons. Geschrokken keek ik achter me, Achter me stond een vrouw die ik zo herkende. 'hee Zayn ik denk dat je me aan iemand moet voorstellen' zei ze lachend. 'Oh hey' zei Zayn glimlachend, 'Uhm Mam, Dit is Emma, M'n vriendinnetje, Uhm Emma dit is m'n moeder Trisha'. Ik zwaaide m'n benen terug op de grond en stond op. Ik stak m'n hand uit naar Trisha die hem vrolijk schudde. 'Emma' zei ik glimlachend. 'Ik heb zoveel over je gehoort meisje' zei ze blij, 'Je bent hier altijd hartelijk welkom! En hoe is het om weer in London te zijn?'.