maze of memories // yulyen

[19]

Biliyordum. Artık her şeyi biliyordum.

Kullandığım onca ilacın sebebini, günlüğümdeki koparılmış sayfaları ve içimdeki derin boşluğun sebebini sonunda biliyordum.

Ailemi aradığımda bana bilmediğim ne varsa anlatmalarını istedim. Her zamanki gibi böyle bir şey olmadığını ve kuruntu yaptığımı söylediler ama ben daha fazla dayanamıyordum. Telefonda kriz geçirdiğimde ise yapacak bir şeyleri kalmamıştı. Benim de yapacak bir şeyim yoktu. Artık bilmem gerekiyordu.

Yanlarına gelmemi söylediler. Bunu telefonda değil yüz yüze öğrenmeliymişim. Apar topar evden çıktım. Otobüs biletimi aldıktan sonra ruhsuz bir şekilde yolculuğun bitmesini bekledim.

Vardığımda, bana olan bakışlarından ne kadar dağıldığımı anlayabiliyordum. Zaten bunun farkındaydım da. Günlerdir tek bir fotoğrafa bakarak ağlıyordum ve aklıma dolan kesik sahneler ile ağlamama şiddetli bir baş ağrısı ekleniyordu.

Ama artık her şeyi biliyordum.

Yuri ile iki yıl önce tanışmışız, lisenin ikinci yılında. Ailemin dediğine göre Yuri hayatıma girmeden önce sürekli dışlanan ve bu yüzden özgüven sorunu yaşayan çekingen biriymişim. Ama Yuri'yi tanıdıktan sonra yüzüm ilk defa bu kadar gülmüş. Beni daha önce hiç o kadar mutlu görmemişler. Yuri beni değiştirmiş. Yuri bana tüm sevgisini vermiş. Beni hayata bağlamış.

Kısa süre sonra sevgili olmuşuz. Birçok ilkimi onunla yaşamışım ve hiçbir günümüz ayrı geçmemiş. Artık ona sahip olduğum için sorunlarımın üstesinden birlikte gelebilmişiz. Yuri beni çok güzel sevmiş.

Ama ben onu paramparça etmişim. Birinci sınıfta bana zorbalık eden kişiler Yuri yanımdayken bana karışamadıkları için sinirlenmiş. Çünkü Yuri beni hep korurmuş. Benim aksime o çok cesur biriymiş. Ama zorbalarım ne yapıp ne edip bir şekilde Yuri'yi sahte iftiralarla ve sahte kanıtlarla okuldan attırmışlar. Ben ne mi yapmışım? Aptallık. Beni kendinden bile sakınan sevgilimi bir defa bile dinlemeyip bana saf nefret besleyen insanların iftiralarına inanmışım.

Yuri'ye hak etmediği sözler sarf edip canını hem psikolojik olarak hem de ona şiddet uygulamaktan çekinmeyip fiziksel olarak yakmışım. O ne mi yapmış? Hiçbir şey. Yuri beni düşündüğü kadar hiç kimseyi düşünmediğinden sadece onu dinlememi istemiş. Ancak ben asla onu dinlemeden hayatımdan söküp atmışım.

Hayatıma girdiği ilk andan beri beni koruyup kollayan, en güzel duyguları tatmama izin veren insanı hayatımdan def etmişim. Ancak gerçekler en sonunda ortaya çıkmış ve her şeyin uydurma olduğunu öğrendiğimde ona koşmuşum. Sevdiğim kadına.

Ama düşündüğüm gibi olmamış tabii. Kaza. Yük taşıyan bir kamyon bana çarpmış. Kaza sonrasında yaşama ihtimalim neredeyse yokmuş ama haberi alan Yuri yanımdan bir saniye bile ayrılmamış. Onca şeye rağmen beni bırakmamış.

İyileşmem beklenen bir şey değilmiş hatta ailem bile benden ümidini kesmiş ancak Yuri'nin sevgisi ve desteği sayesinde gözlerimi açabilmişim. İyileşmiş olsam dahi bu kaza kalıcı hasarlara sebep olmuş. En azından tetikleyen bir durum olmadığı sürece hafızam, hatırlamak istemediği travmatik anılarımı silmiş. Yuri. Evet onu da silmiş. Çünkü yaşadığım son ve en travmatik olay onu kaybedişimmiş.

Yuri ise sadece beni düşünmüş. İyiliğimi istemiş. Ailemi ona dair hiçbir şey söylememeleri için tembihlemiş. Hoş şimdi her şeyi anlattılar. Bir psikiyatr desteğiyle tüm okulu uyarmış. Bana karşı olan davranışlarının önemli olduğunu ve sağlığımı riske atabileceğini söylemiş doktor. Böylece kimse beni sevmese dahi bana acımış ve en azından sanki beni seviyormuş gibi rol yapmışlar. Aynı zamanda tüm anılarımızı, fotoğraflarımızı, hediyelerimizi almış ve hepsini benden uzak etmiş Yuri. Bu günlüğümün koparılmış sayfalarını da açıklıyor. Kullandığım ilaçlara ise vücudumun ihtiyacı varmış. Geçirdiğim kaza çok ağır olduğundan bu ilaçları almadığım sürece hayatım tehlikedeymiş. Aman ne harika.

Yuri mi? O ise hiçbir şeyden haberi olmayan Yena'nın dediğini yapmış. Tamamen hayatımdan silmiş kendini.

Tabii bu mükemmel plandaki tek pürüz, telefonumda kalan o fotoğraf. Yuri'nin unuttuğu, benimse yeni gördüğüm ve her şeyi öğrenmeme sebep olan fotoğraf.

Mahvettiğim doğum gününden kalan, bize dair elimdeki tek anı.

Kurguyu asla hatırlamadığım için şakasız en baştan okudum ve bu kez cidden bitirmeye karar verdim. Birazdan diğer bölümleri de atacağım ve bu kitap da bitecek. Hala okuyan kalmamıştır sanırım ama en azından bitirmek istedim. Umarım olaylar şu anda kafanızda tam olarak şekillenmiştir.

-linnie