EROİNMAN

Bölüm 2

Otobüsten indim eve doğru yürümeye başladım. Aslında babam bana bir yandan iylikte yapmıştı, buranın havası manzarası

huzur vericiydi. Yol boyunca çok şey düşünmüş olucam ki eve ne zaman geldiğimi fark etmedim bile. Eve girdiğimde misafir vardı,

karşı komşumuzmuş, hayırlı olsuna gelmiş. Sıcak kanlı birine benziyordu hem annemde onu görünce mutlu olmuş gibiydi.

Hoşgeldin fasılları bittikten sonra odama gittim, annem günden güne iyi oluyordu kendi işlerini görebiliyor, böyle giderse

kısa zaman da iyleşir gibiydi. 

Yarın okulun ilk günü olduğu için siyah deri taytımı siyah kazağı ve siyah deri ceketimi çıkartttım. Genelde zaten siyah giyindiğim için ne giyeceğim problem değildi. Kıyafetimi hazırladıktan sonra yatağa yatıp kulaklığımı taktım ve  moroon 5 sugarı dinlemeye başladım günün yorgunluğundan açlığımı unutup uykuya daldım. Sabah heycandan olsa gerek alarmın çalmasını beklemeden kendi kendime uyandım. Elimi yüzümü yıkayıp  mutfağa geçtim annem çoktan kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu babam olacak hayırsızda dün eve gelmemiş olucak ki masa da yoktu. Annemi yanağından kocaman öpüp 

-'Günaydın anneciğim'

-'Günaydın kızım, hadi kahvaltını çabuk et okula ilk günden geç kalma'

-'Babam yine gelmedi dimi?'

-'Evet gelmedi sen kafana takma  bunları şimdi'

Kısa bir sohbetten sonra kahvaltımı edip hazırlanmak için odama gittim. Dün hazırladığım kıyafetlerimi üzerime geçirip saçlarımda kendiiliğinden düz ve uzun olduğu için saçlarımla çok uğraşmadan eyeliner çekip evden çıktım. Okulun başlamasına daha zaman olduğu için otobuse binmeyip yürümeye karar verdim. Zaten evle okulumun arasında da pek  mesafe yok. Yürürken bizim alt caddede ki kafenin camında asılı olan iş ilanı dikkatimi çekti. Okuldan çıktığımda buraya uğrayacağımı aklımın köşesine not edip okula yürümeye devam ettim çok geçmeden okuldaydım. Burası benim düşündüğümden kalabalıktı ve herkes te zengine benziyordu çoğu kişi kendi arabasıyla gelmişti kızların hemen hemen hepsinde  boyum kadar topuklu ayakkabılar vardı içimden bu kadar süslenmeye ne gerek vardı diye geçirip okula girdim ünüversitenin en sevdiğim yanıda derslere geç kalma derdi pek yoktu zaten annem avukat olmamı çok istediği için hukuk okuyordum aslında bu meslekle ilgili pek bi bilgim yok ama sonuçta annemin mutlu olucağını biliyorsam onun için herşeyi yapardım. Kantinden sıcak çikolata alıp boş masa aramaya başladım. O sırada birinin bana çarpmasıyla irkildim dünün etkisinde kalmış olucam ki adını bilmediğim çocuğa çok sert tepki verdim

-'Dikkat etsene!'

-'Kusura bakmayın, görmedim'

Çocuğun bu cevabı üzerine bağırdığıma pişman oldum kısa bir süre göz göze geldikten sonra 

-'Fazla tepki verdim asıl sen kusura bakma'

 deyip ilerlemeye başladım. Çocukta kantine doğru ilerledi biraz zaman  geçtikten sonra boş masa bulup oturdum. Aklımdan  çocuğun kantinde oturmamasını oturursa başka masa olmadığından yanıma gelme olasılığını düşünürken sıcak çikolatadan bir yudum aldım. Aklıma gelen her zaman başıma geldiği için az oncekı çocuk bana yaklaşıyordu

-'Afedersin, boş masa yok yanına oturabilir miyim?'

-'Tabii'

Biraz zaman geçtikten sonra çocukla sohbete başladık. Dün öküzün tekinin bana çarptığını ve dediklerini anlattım ondan sana böyle tepki verdim diyerek olayı açıkladım sorun değil dedikten sonra okulla ilgili konuşmaya başladık. Daha sonra babasının gizli  işlerinden dolayı onlarda bizim buraya taşınmış. Babasının işlerinden bahsetmedi açıkçası  bende merak etmedim. Bu kadar sohbetten sonra adını hala bilmediğim için adını sordum. Kurtuluş dedi bende Elra dedikten sonra yanından ayrılıp okulu  gezmeye başladım bir yandan da sınıfımı arıyordum sonunda A-120 ye geldiğimde sınıfa girip boş olan yere oturdum şimdilik sınıfta fazla kişi yoktu 3 5 dakika sonra sınıf dolmaya başladı. Kafamı kaldırdığımda dün bana çarpan ayının da yan  sıraya oturduğunu gördüm. Şansızlığın daniskası, harika.