Diegene van daar

Maanling 3

Ik zat op de grond in het bos, met al de spullen om me heen en Jake naast me. Het eerste wat ik deed was mijn amulet van onder mijn shirt halen. Er kwam inderdaad een zacht klikje vandaan en het gaf licht, raar en ik klikte aan de zijkant op een knopje wat een soort van scherm aangaf. Op het scherm stond mijn naam, geboortedatum, nog wat andere persoonlijke dingen en mijn nummer.

Lucy Moon ( toeval he?), geboren op 17 september 1997, nummer 3. Wacht nummer 3, ik ben maanling drie, nummer 3. De afgezante van de maan komt hier, waarom nou weer bij mij, zucht. Ik zweepte naar rechts en zag een soort van dagboek. Er stond nog niet veel in, behalve het gene waar ik achter was gekomen toen ik voor het eerst mijn amulet opende en al dit zag. Het missie bericht, alles stond erin waarom en wat we hier op aarde deden. Ik las het snel door en stopte mijn amulet weer weg. Het gaf nog steeds licht raar… ‘Wauw, jij bent maanling 3.’ Hoorde ik toen van Jake vandaan komen. Bleh hoeveel had hij gezien. Ik draaide me om, om te liegen wat er net gebeurde toen ik zag dat hij een amulet in zijn hand had die ook gloeide. ‘Wacht jij bent ook een maanling?’ Vroeg ik met heel veel verbazing. Wauw dat had ik nooit verwacht. Jake knikte, ‘Jupp, maanling 4 om precies te zijn, een minder om te vinden.’ ’Maar hoor jij niet helemaal aan de andere kant van de wereld te wonen ofzo?’ Vroeg ik nog steeds verbaasd, ‘Oorspronkelijk wel maar eh die daarboven op de maan hadden niet rekening gehouden met het feit dat aardelingen soms verhuizen en mijn familie hier verhuisde dus hierheen een paar jaar geleden.’ Legde Jake uit, Ik knikte en was eigenlijk bestwel blij dat ik hier in niet alleen was.

‘Laten we eerst maar naar huis gaan, om dit alles te verwerken. Dan kom ik morgen wel langs om te beginnen met ons zoektocht en redding van de maan. Oke?’ Ik knikte en we gingen opweg naar de huis. Jake dropte me af met mijn spullen. Ik wou net naar binnen gaan toen Jake riep, ‘Wacht, ehm.’ Ik draaide me om en keek hem aan. Voor dat ik kon antwoorden drukte hij een kus op mijn mond. Zo snel dat ik besefte dat hij me kus was hij alweer in zijn auto. ‘Tot morgen Lucy.’ Riep hij en hij zwaaide toen hij weg reed. Ik keek voor nog een paar minuten verbaasd voor me uit totdat ik me besefte wat er net gebeurde, Jake, freaking, Star, kuste me en hij is net als ik een maanling. Er kwam een lach op mijn gezicht en met die lach liep ik naar binnen.

---------------------------------------------------------------------------

Tweede en laatste hoofdstuk voor vandaag, morgen weer naar school. Ik ga weer proberen wat meer te schrijven, maar zoals ik al zei bij het vorige hoofdstuk wees maar even zoet met deze twee hoofdstukken. Dit is niet het langste hoofdstuk ooit, maar dit boek heeft zoiezo nooit zulek lange hoofdstukken.

xxxx Meggie