At 8:30pm
လင္းနက္ႏွင့္ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္
လမ္းခြဲခဲ့ၾကၿပီး
လမ္းထိပ္ရွိ ေဆးဆိုင္ တစ္ခုတြင္
အေမ့အတြက္ေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ဝင္ဝယ္ကာ
ေျခလွမ္းတို႔ကို အိမ္ဆီဦးတည္လိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္ဆို အေမ တံခါးနားမွာ
ထိုင္ေစာင့္ေနေရာေပါ့...
အေဖမရိွေတာ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးက်ြန္ေတာ့္ကို အေမဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ
စိတ္ခ်တယ္ဆိုတာ မရိွခဲ့...
တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ရင္ေတာင္
ေဘးအိမ္ကလူေတြ အကူအညီနဲ႔
အလုပ္ထိလိုက္လာတတ္တာမ်ိဳး...
အေမ့အေၾကာင္းကို ေတြးမိေတာ့
ၿပံဳးလိုက္မိရင္း ေျခလွမ္းေတြကို
ႏွစ္ဆ ျမန္လိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လမ္းမွာ
နည္းနည္းေခ်ာင္က်တာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို
လမ္းေပၚတြင္ လူသြားလူလာေတာင္
သိပ္မရိွတတ္ေတာ့ေပ။
အေတြးေတြနဲ႔ ေလ်ွာက္လာေနတုန္း
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့
ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေကာင္းကင္မွ
မိုးစက္မ်ားက အဆက္မျပတ္
ရြာခ်လာေတာ့သည္။
ထီးမပါလာတာေၾကာင့္
အနီးအနားမွာ မိုးခိုစရာ
လိုက္ရွာၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
ပ
ိတ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ
စာအုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္အေရ႔ွတြင္
အမိုးေလးရိွေနတာႏွင့္ ေျပးဝင္ခိုလိုက္သည္။
အထဲေရာက္ေတာ့
အက်ီေပၚတြင္ အနည္းငယ္ တြဲခိုေနေသာ
မိုးေရေတြကို လက္ျဖင့္ခါခ်ေနရင္း
ေဘးတြင္ လူတစ္ေယာက္ရိွေနသည္ကို
သတိမထားမိပဲ ထိုလူ႔ကို လက္ဖ်ားႏွင့္
သြားရိုက္မိသည္။
" အာ ေတာင္းပန္ပါတယ္
လူရိွမွန္းသတိမထားမိလိုက္လို႔ပါ "
သ်ိဳငဆက္ အားနာနာနဲ႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္
တစ္ဖက္မွ ျပန္ေျပာဖို႔ေနေနသာ
လွၫ့္ေတာင္ၾကၫ့္မလာေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ သ္်ိင္းဆက္လည္း
ေခါင္းျပန္လွၫ့္ကာ လမ္းမထက္ကိုပဲ
အၾကၫ့္ပို႔ထားလိုက္ေတာ့သည္။
မိုးက သည္းသထက္သည္းလာၿပီး
ေလေအးေတြကလည္း
တစိမ့္စိမ့္တိုက္ခတ္ေနသည္။
မလွမ္းမကမ္းက လမ္းမီးတိုင္ေလးက
မိုးေရထဲတြင္ အံတုၿပီး
အလင္းေပးေနလို႔ေတာ္ေသးသည္။
YOU ARE READING
Stay With Me
Romanceလြတ္ေအာင္ေျပးၾကၫ့္ Baby ဘယ္ေလာက္ေဝးအာင္ေအာင္ေျပးေျပး ဒီႏွလံုးခုန္တာ မရပ္သေရြ့ မင္းကို ကိုယ္ပိုင္တယ္။ လွတ်အောင်ပြေးကြည့် Baby ဘယ်လောက်ဝေးအာင်အောင်ပြေးပြေး ဒီနှလုံးခုန်တာ မရပ်သရွေ့ မင်းကို ကိုယ်ပိုင်တယ်။
