BANA SÖZ VER

güven

Ne için söz vermemi istiyordu anlamıyordum.
-Neden bahsediyorsun Selim?

Sadece bakmaya devam ediyordu,ardından konuştu;

-"Abim bugün okula gelmeyecek bekleme burada boşu boşuna."

Tüylerin ürpermişti,ona abisi hakkında tek bir soru bile sormamıştım ve şimdi abisinin gelmesini dört gözle beklediğimi biliyordu. Ne diyeceğimi bilmeyerek suratına bakıyordum,aynı zamanda içim rahatlamıştı çünkü abisi hakkında bir şeyler sormaktan çekiniyordum. Abisini beklediğimi bilmesine şaşırmamış gibi ne sözü vermemi istediğini soracaktım.

- Sana ne ssözü vermemi istiyorsun,günlerdir de  garip davranıyorsun

-"Abimden mi hoşlanıyorsun?"

Bu sorunun cevabını ben de bilmiyordum. Ama hayır demekle yetinecektim.

-Hayırr saçmalama.

-"Senden tek istediğim bana abimle ilgili sorular sormaman. Lütfen söz ver."

Ondan başka soracak biri yoktu ve daha yaşımın küçüklüğüyle öylesine verilen bir sözün tutulmadığı takdirde karşı tarafın bütün güvenini sıfıra indireceğinin farkında değildim.

-Söz.
                                        ********

Okulun bitmesine son 2 ders kalmıştı. Lösemili çocuklar için mektup yazma etkinliği vardı. Herkes kağıtlara yazacak daha sonra sınıftaki biri, kağıtları toplayıp mektup haline getirecekti. Herkes bir şeyler yazıyordu arkadan Selim'in sesini duydum.

-"hişttt"

Kararsız ve çekingen gibi bir hali vardı;

-"Bu benden sana."

Herkese bir şeyler yazmak için dağıtılan kağıdı Selim bana fırlatmıştı. Kağıdı yavaşça açtığımda onun ev sevdiği renk ile yani mor ile yazılmış tek bir cümle;

seni çok seviyorum.

Gülümsedim ama kafam karışmıştı,neden bir topluluğa yazar gibi yazmamıştı. Ayağa kalktım yanına gittim.

-Bu kağıtları ben mektup haline getirmeyeceğimm x'e vermen gerekiyor.

Kağıdı alırken sadece suratıma baktı. Bugün biraz tuhaf davranıyordu.

devma edecekk