☠️ Part-4 ☠️

67 17 4
                                    

Unicode

ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ခရီးသွားရမှာကြောင့်အတော်ပျော်ရွှင်နေသည်။သူရဲ့ငယ်ဘဝအချိန်တွေကိုကျေးလက်မှာကြီးပြင်းလာတာကြောင့်ကျေးလက်ဒေသကိုသူအရမ်းမြတ်နိုးလေသည်။‌ဒါ့အပြင်မတွေ့ရတာအတော်ကြာပြီဖြစ်တဲ့ချစ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ခရီးအတူသွားရမှာဖြစ်တာကြောင့်အလွန်ပင်ဝမ်းသာနေသည်။

ထိုကြောင့်လိုအပ်တာတွေကိုထုပ်ပိုးပြီး‌ေမျှာ်နေခဲ့ရတဲ့သူတွေဆီသို့သာ~~~~~

"ဟေးချင်းဂုတို့"

ထယ်ယောင်းရဲ့အော်သံကြောင့်ဂျီမင်းတို့အုပ်စုသူ့ဆီသို့အမြန်ပြေးလာခဲ့ကြသည်။

သိပ်ချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေဘဲအလုပ်တွေနေရာတွေကြောင့်သာဝေး‌ချင်ဝေးနေမယ်နှလုံးသားထဲမှာတော့အမြဲနီးကပ်နေတာမို့ပြန်ဆုံချိန်ရောက်တော့လည်းစိတ်ရဲ့ဆန္ဒ‌ေကြာင့်အလျင်အမြန်ပင်ပြေးဖက်မိကြသည်။

"မတွေ့ရတဲ့နှစ်တွေမှာမင်းတောင်ငါ့လောက်နီးနီးချောလာတာဘဲထယ်ယောင်းရ"

"‌အော်အေးပါ😌မင်းလဲအရင်ကအတိုင်းမြွေကြောက်တုန်းဘဲဟိုဆော့ရာ"
ဆိုပြီး
ဟိုဆော့ရဲ့ပုခုံးပေါ်မြွေရုပ်ကြီးပစ်တင်လိုက်လေသည်။

"အား~~~~မြွေ‌_မြွေ_မြွေကြီး အား~~~ကယ်ကြပါဦး"

"ဟားဟားဟအရုပ်ကြီးပါကွာမင်းကလည်း"

"တောင်းစားလေးမရောက်နဲ့ရောက်လာတာနဲ့မျောက်ကျင့်မျောက်ကြံကြံနေပြီ"

"ㅎㅎㅎ"(ကိုရီးယားမှာရီတဲ့သဘောသက်ရောက်ပါတယ်)

‌"တော်ပါတော့ဟယ်တစ်ခြားသူမြင်ရင်ငါတို့ကိုမကြီးမငယ်နဲ့ရွနေတယ်ထင်နေမယ်"

"အေးလေနင်တို့သုံးယောက်ကလည်း"

ထိုအခါမှမျောက်လောင်းသုံးကောင်ငြိမ်သွားတော့သည်။😂😂😂

ခဏအကြာ_________

"ဟိုမှာစီနီယာအိုပါးတို့လာပြီ"

ဟီနာပြောလို့လှည့်ကြည့်ရင်း
ရှိုးစမိုးအပြည့်နဲ့‌လျှောက်လာတဲ့နမ်ဂျွန်းအိုပါးနဲ့ဆော့ဂျင်းအိုပါးကြောင့်မျက်စိတောင်ကျိမ်းသွားသယောင်ယောင်ရှိသည်။
ဘေးနားမှာလည်း
အသားဖြူစွတ်စွတ်နဲ့လူရယ်~

༺ᖴᗩTE༻Where stories live. Discover now